Έκανες ποτέ σου την άσκηση; Πόσα λεφτά πρέπει να κερδίσεις για να σου μείνουν ΚΑΘΑΡΑ 50.000 ή 100.000 Ευρώ;

Με την πανδημία να έχει αποδιοργανώσει την οικονομία κάθε χώρας, το βλέμμα μας είναι στραμμένο «στην επόμενη ημέρα» που θα προκύψει μετά τους εμβολιασμούς και τη σταδιακή επάνοδο της ζωής μας στην πρότερη κατάστασή της. Αυτό το τεράστιο πρόβλημα που έχει διαλύσει επιχειρήσεις και ζωές πολλοί είναι αυτοί που μας καλούν να το αντιμετωπίσουμε ως ευκαιρία για μία επανεκκίνηση. Είναι συχνή η έκφραση «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία» για να αλλάξουμε τη ζωή μας και να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. 

• Αν κάποιος ρωτήσει 100 ανθρώπους που επιχειρούν στην Ελλάδα για το τι θέλουν να αλλάξουν στη δουλειά τους μετά την πανδημία, θα λάβει πολλές απαντήσεις. 
• Αν τους ρωτήσει για το τι τζίρο θα στοχεύσουν, θα λάβει λιγότερες.
• Αν τους ρωτήσει για το αν έχουν υπολογίσει τι κέρδη θα πρέπει να έχουν για να τους μείνουν 50.000 Ευρώ ή 100.000 Ευρώ τον χρόνο, δουλεύοντας «άσπρα», με όλα δηλωμένα… τότε ίσως ούτε 5 στους 100 να μην απαντήσουν.

Γιατί;

Η πλειοψηφία έχει ξεχάσει τι σημαίνει «δουλεύω άσπρα / κέρδος μετά φόρων και όλων των υποχρεώσεων»

Στην Ελλάδα μετά από χρόνια ασυδοσίας, που ακολουθήθηκαν από χρόνια υπερδανεισμού, που έδωσαν τη θέση τους σε χρόνια κρίσης χωρίς δομικές αλλαγές, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έχει πλέον απωλέσει οριστικά κάθε επαφή με την οικονομική πραγματικότητα. Στο σχολείο η επιχειρηματικότητα έχει ενοχοποιηθεί από την αριστερή προπαγάνδα (πχ οι έμποροι στις σχολικές γιορτές είναι σχεδόν πάντα κακοί και κλέβουν), στοιχειώδεις οικονομικές γνώσεις δεν διδάσκονται, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία να αγνοεί βασικά πράγματα. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύουν τον τζίρο με τα κέρδη, δεν κάνουν καθόλου business plan ή αν κάνουν δεν ενσωματώνουν τα περισσότερα έξοδα, για αυτό και καταλήγουν συχνά σε αδιέξοδο, με περίπου 8 στις 10 Ελληνικές επιχειρήσεις να χάνουν λεφτά, χωρίς να το ξέρουν ή να το αποδέχονται.

Παράλληλα η άγνοια αυτή συνδυάζεται με ένα ενδιαφέρον «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» από το οποίο πάσχουν πολλοί, φτάνοντας να αποδοκιμάζουν όποιον τους λέει ότι το μοντέλο δεν δουλεύει και ότι το πιο πιθανό είναι να καταλήξουν υπερχρεωμένοι αν δουλεύουν νόμιμα. Το ότι 7 στους 10 Έλληνες έχουν χρέη στην Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν τους ανησυχεί… 

Την ίδια ώρα έχουν σχεδόν ξεχάσει τι σημαίνει να δουλεύεις με όλα τα έσοδα δηλωμένα, όλα τα έξοδα επίσης, χωρίς μαύρο ταμείο, να κερδίζεις και να ζεις καλά. Η προηγούμενη φράση είναι για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που επιχειρούν στον ιδιωτικό τομέα σχεδόν… ανέκδοτο!

Η μεσαία τάξη ΔΕΝ απαρτίζεται από αυτούς που κερδίζουν 1.000 Ευρώ / μήνα

Μία από τις σκόπιμες «πλάνες» που δημιούργησε η «πρώτη φορά Αριστερά» και αναπαρήγαγαν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν η παρουσίαση των ανθρώπων που κερδίζουν 1.000 – 1.500 Ευρώ / μήνα ως μέλη της μεσαίας τάξης. Μιλούσαν για μέτρα που αφορούσαν τη μεσαία τάξη και παρουσίαζαν μέτρα για εισοδήματα από 10.000 ως 20.000 Ευρώ / χρόνο. Με τον καιρό αυτό πέρασε σε ένα τμήμα της κοινωνίας, που άρχισε να αντιμετωπίζει αυτούς που κερδίζουν 2.000 – 3.000 Ευρώ / μήνα ως… πλούσιους. Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους. «Φτωχαίνοντας τους πολλούς, αλλάζουμε τον ορισμό του πλούτου και της φτώχειας, έτσι ώστε να αισθάνονται καλά»…

«Πατριώτης» αυτός που θα καταστραφεί;

Με όλα τα παραπάνω στο μυαλό, είναι λογικό για σειρά παραπλανημένων να υποστηρίζουν με πάθος ότι την εποχή της παγκόσμιας οικονομίας, «πατριώτης» είναι αυτός που θα επιχειρήσει ΜΟΝΟ στην Ελλάδα «και θα το παλέψει». Αν στην πορεία ο άνθρωπος αυτός πνιγεί στα χρέη, καταστραφεί και κάνει 10 – 20 χρόνια για να σηκώσει κεφάλι, μικρή σημασία έχει για αυτούς τους «πατριώτες». Όταν αυτός θα φύγει στο εξωτερικό ως κυνηγημένος υπάλληλος, δεν θα καταλάβουν ότι τον έδιωξαν με το εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον και τις ψευδαισθήσεις τους. 

Οι ίδιοι περιγράφουν τις δυσκολίες που δεν αλλάζουν, τις κατεστημένες αντιλήψεις που μπλοκάρουν το επιχειρείν (η παρούσα κυβέρνηση έχει ξεκινήσει μία τιτάνια προσπάθεια για να τα αλλάξει όλα αυτά, αλλά θα χρειαστούν τουλάχιστον 2 τετραετίες τόλμης και μεταρρυθμίσεων για να αποδώσει καρπούς η προσπάθεια αυτή), αλλά το συμπέρασμα είναι το ίδιο: «Καλύτερα να κυνηγήσεις το θαύμα εδώ, παρά να δουλέψεις και να πετύχεις έξω». 

Το ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες επιβίωσαν επί 5.000 χρόνια φτιάχνοντας αποικίες, κάνοντας εμπόριο στα πέρατα της γης και δημιουργώντας πλούτο που έστελναν πίσω στην πατρίδα το έχουν ξεχάσει όλοι αυτοί. Λογικό, ποιος ασχολείται με την Ιστορία;

Έκανες ποτέ σου την άσκηση; Πόσα λεφτά πρέπει να κερδίσεις για να σου μείνουν ΚΑΘΑΡΑ 50.000 ή 100.000 Ευρώ;

Συνήθως κείμενα όπως αυτό έχουν ως αποτέλεσμα δεκάδες υβριστικά σχόλια στο Facebook, από «πατριώτες» που είτε ΔΕΝ είναι οι ίδιοι επιχειρούντες, είτε απλά έχουν ιδεολογικό πρόβλημα. 

Η ουσία όμως παραμένει η ίδια και οι ερωτήσεις είναι κοινές για όλους:

• Κάθησες ποτέ σου 2 – 3 ώρες με τον λογιστή σου για να υπολογίσεις με ακρίβεια όλα τα κόστη για τη λειτουργία της εταιρείας σου; 
• Επέμενες να καταγράψεις όλα σου τα έξοδα και τη φορολογία, αν δουλέψεις «άσπρα»;
• Έχεις κάνει την άσκηση για να δεις πόσα χρήματα πρέπει να κερδίσεις, για να σου μείνουν ΚΑΘΑΡΑ 50.000 Ευρώ; Ή 100.000 Ευρώ;
• (Γιατί αν στοχεύεις στα 5.000 – 15.000 Ευρώ κέρδος τον χρόνο, ίσως είναι καλύτερο να πιάσεις αλλού δουλειά, να τα κερδίσεις χωρίς ρίσκο και άγχος).
• «Καθαρά» σημαίνει με πληρωμένη την Εφορία, την προκαταβολή φόρου, το τέλος επιτηδεύματος, τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις και κάθε άλλο φόρο, έτσι ώστε να πεις ότι «αυτά είναι δικά μου», με τα βιβλία της εταιρείας σωστά φτιαγμένα, για να μη χρειαστεί να υπολογίσεις κόστη «κλεισίματος βιβλίων» στο μέλλον, κάτι που επίσης πρέπει να υπολογιστεί.

Στη Ρουμανία έχοντας «μικροεταιρεία» πληρώνεις 1% ή 3% επί του τζίρου και αν πάρεις μέρισμα 5% επί των κερδών. Και τέλος.

Με τον αδερφό μου Γρηγόρη έχουμε επιλέξει να στήσουμε τις επιχειρήσεις μας στη Ρουμανία το 2004, κλείνοντας οριστικά την Ελληνική μας εταιρεία το 2014, μετά από 20+ χρόνια παρουσίας, με 0 προβλήματα και υποχρεώσεις. Μέσα από τις δουλειές μας εκεί το 2020 συμβάλλαμε περίπου σε Ελληνικές εξαγωγές 5.000.000 Ευρώ και στην εργασία 100+ ανθρώπων στην Ελλάδα. Αν είχαμε μείνει εδώ, δύσκολα θα είχαμε προσφέρει δουλειά σε περισσότερους από 2 – 3 υπαλλήλους, αν είχαμε καταφέρει να αποφύγουμε τα χρέη.

Στη Ρουμανία μία εταιρεία με τζίρο ως 1.000.000 Ευρώ πληρώνει 1% επί του τζίρου αν έχει υπάλληλο και 3% αν δεν έχει υπάλληλο. Στη συνέχεια αν πάρει μέρισμα όλα της τα κέρδη, πληρώνει και 5% φόρο μερίσματος. Δεν υπάρχουν άλλοι φόροι, ούτε υποχρεώση ασφάλισης. Έτσι πχ στο σενάριο που κάποιος παρέχει υπηρεσίες, δεν έχει υπάλληλο και έχει έσοδα 108.519 Ευρώ χωρίς καθόλου έξοδα, θα πληρώσει 3% επί του ποσού και μετά 5% επί των κερδών, παίρνοντας για τον εαυτό του 100.000 Ευρώ ΚΑΘΑΡΑ, άσπρα και φορολογημένα. Με υπάλληλο και 1% επί του τζίρου, τα ποσά αλλάζουν ανάλογα, όπως αλλάζουν και τα νούμερα αν κάποιος ασχολείται με το εμπόριο κλπ, με μεγαλύτερο τζίρο κλπ. Με τζίρο άνω του 1.000.000 Ευρώ, η φορολογία της εταιρείας μετατρέπεται σε 16% επί των κερδών.

Προσοχή: Δεν προτρέπω κανέναν να έρθει στη Ρουμανία! Και φυσικά δεν λέω σε κάποιον ότι μπορεί «να έχει ένα μαγαζί στην Ελλάδα, να μεταφέρει την έδρα στο εξωτερικό και να μην πληρώσει την Ελληνική φορολογία. Αυτά είναι αστειότητες. 

Το μόνο που προσπαθώ να παρακινήσω όσους σκέφτονται σοβαρά το επιχειρηματικό τους μέλλον είναι να κάνουν την αντίστοιχη άσκηση με βάση την Ελληνική φορολογία, ή αν θέλουν να πάνε στη Γερμανία με βάση τη γερμανική, την αγγλική κλπ. Να ξέρουν πόσα χρήματα πρέπει να κερδίσουν για να τους μείνουν «άσπρα και καθαρά» 50.000 ή 100.000 Ευρώ. (Πχ 7 στους 10 που έχουν εταιρεία στην Αγγλία δεν ξέρουν πόσος ακριβώς είναι ο φόρος μερίσματος εκεί)

Γιατί «άσπρα και καθαρά»; Γιατί τα επόμενα χρόνια μόνο έτσι θα μπορεί κάποιος να κτίσει βιώσιμες δουλειές και να βελτιώσει αισθητά τη ζωή του.

Μείνε στην Ελλάδα, ή πάνε όπου θέλεις. Όμως πριν λάβεις την απόφασή σου, πρώτα μίλα με έναν καλό λογιστή, πάρε χαρτί και μολύβι και υπολόγισε τα πραγματικά δεδομένα της δουλειάς σου.

Για τη ζωή σου μιλάμε άλλωστε. Σωστά;

Ηλίας Π. Παπαγεωργιάδης