Οι δύο «οικοπεδο-σειρήνες»

Μπήκα στο μακρόστενο γραφείο της κοιτάζοντας την ώρα στο κινητό μου, ακριβώς 21.00. Με υποδέχθηκε μία γραμματέας, αρκετά εμφανίσιμη ομολογουμένως. Με άφησε επίτηδες να περιμένω 20 λεπτά… στη συνέχεια μου είπε ότι μπορώ να περάσω στο γραφείο της δεύτερης «Σειρήνας». Σηκώθηκε για να με χαιρετήσει και να δω ότι φορούσε ένα υπερβολικά κοντό μαύρο φόρεμα. Με κοιτούσε επίμονα στα μάτια, προσπαθώντας «να συνδεθεί μαζί μου», την ώρα που εγώ την παρατηρούσα και αναλογιζόμουν όλους αυτούς που τους είχε φάει τα χρήματα. Τι στην ευχή παθαίνουν όλοι αυτοί οι βλάκες και τρελαίνονται μαζί της; Να ντύνεται δεν ξέρει, μακιγιάρεται σαν βλαχοτραγουδίστρια σε αφίσα επαρχιακού σκυλάδικου, το άρωμά της σχεδόν βρωμάει, οι ψεύτικες βλεφαρίδες στραβοκολλημένες…

Όταν είδε ότι δεν «τσιμπάω» στα μάτια, ασχολήθηκε με το κουστούμι και το πουκάμισό που φορούσα. Μου πρότεινε να καθίσω και επέλεξε να στηθεί απέναντί μου ποζάροντας και παριστάνοντας τη Sharon Stone στο Βασικό Ένστικτο. Μου πρότεινε ποτό, απογοητεύτηκε επειδή «δεν πίνω και δεν μπορώ να χαλαρώσω». Πληγώθηκε ακόμη περισσότερο όταν είδε ότι δεν καπνίζω.

Σ: «Μα τι Έλληνας είσαι εσύ τελικά; Ούτε τσιγάρο, ούτε ποτό; Τουλάχιστον είσαι καλός σε κάτι άλλο;» με ρώτησε με νόημα.

– «Μπα, τίποτε το ιδιαίτερο. Ένας απλός επαρχιώτης από την Ελλάδα, που έτυχε να έρθει στη Ρουμανία και να ασχοληθεί με τα ακίνητα».

Σ: «Άλλα έχω ακούσει εγώ για την περίπτωσή σου» είπε και φύσηξε τον καπνό του τσιγάρου της προς το μέρος μου. «Τι μπορώ να κάνω για σένα, όμορφε επαρχιώτη από την Ελλάδα; Τι θέλεις από εμένα;»

– «Όπως είπα και στο τηλέφωνο, ήρθα για τα 232.000 Ευρώ ή το οικόπεδο του πελάτη μου. Είναι δικά του και πρέπει να τα πάρει πίσω…»

Σ: «Και πώς σκοπεύεις να μου τα πάρεις;» είπε χαμογελώντας και αλλάζοντας σταυροπόδι. «Για πες, μου κίνησες την περιέργεια… έτσι έξυπνοι είστε όλοι από τα μέρη σου, από…»

– «… την Κατερίνη και τον Όλυμπο. Δεν θα σου τα πάρω εγώ, εσύ θα του τα δώσεις πίσω, επειδή είσαι καλό κορίτσι που έχει μυαλό και καταλαβαίνει το συμφέρον του».

Η ξανθιά Σειρήνα άρχισε να γελάει. Ένιωθε κυρίαρχη της κατάστασης.

…

Βουκουρέστι, Χειμώνας 2012

Όταν ξεκίνησε η κρίση της αγοράς ακινήτων το 2008 – 2009, είχαμε ήδη προετοιμάσει την εταιρεία μας για αυτή, για αυτό και καταφέραμε με την ομάδα μας να αναρριχηθούμε στις πρώτες 10 εταιρείες ακινήτων της Ρουμανίας, την ώρα που άλλοι «μεγάλοι παίκτες» κατέρρεαν. Σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχηση που είχε αποκτήσει το blog μου για τα ακίνητα, η κατάσταση ήταν πολύ καλή και πρακτικά έβλεπα τις τεράστιες θυσίες και τις άπειρες ώρες δουλειάς να αποδίδουν. Εκτός από τις αγοραπωλησίες ακινήτων, είχε αρχίσει να «ανθίζει» και η παροχή επενδυτικών συμβουλών, ανεύρεσης λύσεων για την αξιοποίηση της περιουσίας κάποιου, ενώ είχαμε ξεκινήσει με τον Γρηγόρη και τη δουλειά μας στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας κλπ. Ο χρόνος μου ήταν πραγματικά ελάχιστος.

Όμως ποτέ μου δεν ξεχνούσα τους πρώτους μου πελάτες, αυτούς που με εμπιστεύτηκαν το 2004, το 2005 και το 2006, αποτελώντας τη «μαγιά» που χρειαζόμουν για να πάρω μπρος. Δεν ξεχνώ ότι πήγα σε μία ξένη χώρα, μη γνωρίζοντας κανέναν, ούτε τη γλώσσα. Για αυτό και όταν ο Γ. με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να βρεθούμε, φρόντισα να αφήσω τα πάντα στην άκρη και να τον συναντήσω την ίδια μέρα.

Είχε επενδύσει μαζί μου 50.000 Ευρώ, τις έκανε 120.000, μετά επένδυσε ξανά τις 100.000 από το ποσό αυτό και τις έκανε 250.000. Μαζί με άλλες δύο μικρές κινήσεις υπολόγιζα ότι το 2008 είχε κεφάλαια ή ακίνητα αξίας περίπου 300.000 ευρώ. Μετά σταμάτησε να συνεργάζεται μαζί μου και απλά τον συναντούσα στο αεροδρόμιο, χωρίς να επιμείνω για θέματα δουλειάς.

Από τα 50.000 στα 300.000 και πίσω στο 0…

Μπορεί στο «English Bar» του Hilton να σύχναζαν πελάτες που κάπνιζαν ακόμη και πούρα, όμως υπολόγιζα να έχει απόλυτη ησυχία εκείνο το βράδυ και να αποφύγω τον καπνό. Κάθισα σε μία πολυθρόνα δεξιά όπως έμπαινε κάποιος στον χώρο και τον περίμενα. Όταν ήρθε, δυσκολεύτηκα να τον αναγνωρίσω… Αναμαλλιασμένος, με ρούχα εμφανώς ταλαιπωρημένα, πολλές άσπρες τρίχες στα μαλλιά του, αξύριστος και με ένα παράξενο βλέμμα. Παρήγγειλα για αυτόν το αγαπημένο του ποτό, ενώ εγώ πήρα το πράσινο τσάι μου. Του πήρε λίγη ώρα για να ηρεμήσει, όμως όταν ξεκίνησε ήταν χείμαρρος…

Γ: «Ηλία, πρέπει να με βοηθήσεις»

– «Τι σου συνέβη; Αν μπορώ, με μεγάλη…»

Γ: «Ηλία, μπορείς και πρέπει να με βοηθήσεις, είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Τα έχω χάσει όλα…»

– «Τι σου συμβαίνει; Πες μου…»

Γ: «Έχω χάσει όλα μου τα χρήματα, έχω μείνει ταπί, με εκβιάζουν δύο γυναίκες στη Ρουμανία και η γυναίκα μου στην Ελλάδα θα με χωρίσει… τα χάνω όλα, Ηλίααααα» είπε με δυνατή φωνή και η σερβιτόρα γύρισε προς το μέρος μας, προσπαθώντας να καταλάβει αν θέλουμε να παραγγείλουμε κάτι ή αν απλά βγάζουμε άναρθρες κραυγές σε μία άγνωστη προς αυτή γλώσσα.

– «Ηρέμησε, άνθρωπέ μου. Τι σημαίνει ταπί; Σε άφησα με κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ…»

Γ: «Από τα οποία Ευρώ ξόδεψα μερικές δεκάδες χιλιάδες για να ζήσω καλύτερα και μετά έμπλεξα με αυτές τις δύο και τα έχασα όλα! Και το έμαθε και η γυναίκα μου ότι έχασα τα χρήματά μου, με αποτέλεσμα να με απειλεί ότι θα φύγει».

– «Πώς έχασες τα λεφτά σου; Ποιες είναι αυτές οι δύο γυναίκες; Τι συνέβη;»

Η κομπίνα

Τότε ο Γ. μου εξιστόρησε τι ακριβώς είχε συμβεί. Τον Ιανουάριο του 2009 είχε γνωρίσει μία κυρία, «που ασχολούνταν με τα ακίνητα» γενικά και απροσδιόριστα. Στην αρχή πίστεψε πως αυτή η γυναίκα τον ερωτεύτηκε (ναι, πολλοί από εμάς τους άντρες είμαστε αφελείς) και άκουσε τη συμβουλή της να επενδύσει σε ένα οικόπεδο σε ένα προάστιο πολύ κοντά στο Βουκουρέστι, στον Βορρά. Στη συνέχεια η κυρία αυτή μάλωσε μαζί του και του ζήτησε μερίδιο από το οικόπεδο. 

Ψάχνοντας για βοήθεια, «έτυχε» να γνωρίσει μία δεύτερη κυρία (που μετά κατάλαβε ότι συνεργαζόταν με την πρώτη). Αυτή του έκανε τα «γλυκά μάτια» στην αρχή, παρουσιαζόμενη ταυτόχρονα ως κορυφαία ειδικός, όμως μετά τον έβαλε να υπογράψει ένα πολυσέλιδο κείμενο. Με το συμβόλαιο αυτό «θα του έλυνε το πρόβλημα με την πρώτη».

Αυτός νόμιζε ότι το θέμα του είχε λυθεί, δεν ασχολήθηκε με τίποτε, όμως κάποια στιγμή όταν πήγε να πουλήσει το ακίνητο και το έδωσε σε έναν μεσίτη, ο μεσίτης αυτός του είπε πως έψαξε το θέμα και το ακίνητο ανήκε σε μία κυρία και όχι σε αυτόν, ήταν η δεύτερη γυναίκα που είχε γνωρίσει και είχε εγγράψει το οικόπεδο στο όνομά της. Όταν την πήρε τηλέφωνο και τη ρώτησε για το τι συμβαίνει, του έστειλε ένα επίσης πολυσέλιδο εξώδικο μαζί με το συμβόλαιο που είχαν υπογράψει και του εξήγησε πως το ακίνητο πλέον ήταν δικό της, της το είχε δώσει για να εξοφλήσει τις υπηρεσίες της. Ρωτώντας γνωστούς και μη, διαπίστωσε πως τουλάχιστον άλλοι 20 – 25 επενδυτές την είχαν πατήσει όπως αυτός. Κανείς δεν είχε βγάλει άκρη, η γυναίκα είχε μαζέψει ακίνητα πολλών εκατομμυρίων Ευρώ.

Μου είχε αναφέρει δεκάδες λεπτομέρειες για το πώς τον κορόιδεψαν. Μιλούσαμε για ώρες και φύγαμε όταν μας… έδιωξε η σερβιτόρα για να κλείσει το μαγαζί.

Οι δύο σειρήνες

– «Πες μου την αλήθεια. Κοιμήθηκες μαζί τους; Και με τις δύο;»

Γ: «Ναι, νόμιζα ότι τους άρεσα, τώρα πια το έχω μετανιώσει και νιώθω τύψεις απέναντι στη γυναίκα μου…»

– «… που εξαρτά τη σχέση σας από το αν έχεις χρήματα ή όχι. Μια χαρά. Εσύ, βρε άνθρωπε, δεν κατάλαβες δηλαδή πως όλα αυτά ήταν στημένα;»

Γ: «Όχι, άλλωστε δεν ασχολούμουν άλλο. Είχα βάλει τις οικονομίες μου στο οικόπεδο αυτό και είπα ότι θα περιμένω να τελειώσει η κρίση για να το πουλήσω».

– «Μπορείς να μου περιγράψεις αυτές τις γυναίκες;»

Όταν ξεκίνησε να μου τις περιγράφει, κατάλαβα αμέσως σε ποιες αναφερόταν. Αρκετοί συζητούσαν το πώς «μαδούσαν αφελείς», αλλά ποτέ μου δεν είχα ασχοληθεί με τις μεθόδους τους, δεν είχα κάποια συναλλαγή μαζί τους. 

Γ: «Είναι όμορφες, αλλά με λίγο έκφυλο τρόπο, σαν τις Σειρήνες που μάγευαν τους ναυτικούς και τους έτρωγαν, όπως λέει η μυθολογία, η Οδύσσεια» προσέθεσε ο Γ. προτού αρχίσει να τις βρίζει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

– «Γιατί τις βρίζεις;»

Γ: «Γιατί είναι πόρνες! Κοιμούνται με τους άντρες, τους ξελογιάζουν και τους παίρνουν τα λεφτά τους, τον ιδρώτα τους! Είναι τιποτένιες!»

– «Εγώ πάλι έχω άλλη γνώμη. Τις θεωρώ πανέξυπνες και ικανότατες. Και ναι, αν μία γυναίκα θέλει να ζήσει έτσι τη ζωή της, μαγκιά της αν βρίσκει αφελείς και προσφέρει τις υπηρεσίες της εισπράττοντας πολλά αντί για λίγα».

Γ: «Μήπως μόλις με αποκάλεσες αφελή;»

– «Ναι».

Γ: «Εγώ ήρθα εδώ για να με βοηθήσεις και εσύ με βρίζεις;»

– «Την αλήθεια σου λέω, δεν σε βρίζω. Πήγες σε κάποιον δικηγόρο; Θέλεις να μιλήσω με τον…»

Γ: «Δεν έχω λεφτά για καλό δικηγόρο, Ηλία. Με το ζόρι ζω και καλύπτω κάποιες υποχρεώσεις μου. Ξέρω ότι έπρεπε να σε συμβουλευτώ πριν επενδύσω εκεί, πριν υπογράψω όλα αυτά, μαζί σου πρόκοψα και έβγαλα λεφτά, αλλά…»

– «Αυτές είχαν άλλα χαρίσματα, ξέρω. Κανένα πρόβλημα. Τι θέλεις να κάνω για σένα;»

Γ: «Αν αυτές είναι Σειρήνες, από εσένα θέλω να γίνεις ο Οδυσσέας»

– «Τι εννοείς;»

Γ: «Θα σου δώσω να μελετήσεις ό,τι χαρτιά έχω στα χέρια μου. Στη συνέχεια θέλω να τις συναντήσεις, να μην υποκύψεις και εσύ στα θέλγητρά τους, όπως οι περισσότεροι, και να βρεις τρόπο να πάρω πίσω το οικόπεδό μου!»

– «Ο Οδυσσέας δέθηκε στο κατάρτι και έβαλε κερί στα αυτιά των ναυτικών του, για να μην ακούσουν το τραγούδι των Σειρήνων και μαγευτούν…»

Γ: «Αν χρειαστεί, θα σε δέσω κιόλας!»

– «Μήπως να…»

Γ: «Είσαι η τελευταία μου ελπίδα! Έχω μπλέξει με… «οικοπεδο-σειρήνες!»

Όταν του είπα ότι θα τον βοηθήσω, κάλεσε τη γυναίκα του στην Ελλάδα και μου ζήτησε να της το επιβεβαιώσω. Έτσι πήρε παράταση η «αγάπη» της για αυτόν…

Η «μελαχρινή Σειρήνα»

Όταν στη ζωή βοηθάς συνεργάτες σου με άλλες ειδικότητες, συχνά πολλοί από αυτούς αποδεικνύονται σωστοί άνθρωποι και σε στηρίζουν και αυτοί με τη σειρά τους. Με τη υποστήριξη λοιπόν συνεργατών μας, ξεκίνησα να μελετώ τα χαρτιά του Γ. Ξεκίνησα με τη «μελαχρινή Σειρήνα», που τον είχε «δαγκώσει» πιο μαλακά. 26.000 ευρώ του είχε πάρει, για να πουλήσει το μερίδιό της στην εταιρεία που είχε αγοράσει το οικόπεδο. Βλέπετε ο Γ. δεν μου είχε πει όλη την αλήθεια, την είχε βάλει συνέταιρο στην εταιρεία, μιας και αυτή τον έπεισε ότι «για να ιδρύσει ένας ξένος εταιρεία στη Ρουμανία, θα πρέπει να έχει συνέταιρο και έναν Ρουμάνο» (ποιος ξέρει κάτω από ποιες συνθήκες την πίστεψε…)

Αυτό φυσικά ήταν ψέμα και αστείο… Όμως η πρώτη «Σειρήνα» είχε κάνει το λάθος να του το στείλει και γραπτώς, ενώ για άγνωστο λόγο το ίδιο παραμύθι (πως μία εταιρεία πρέπει να έχει μέτοχο και έναν Ρουμάνο) αναγραφόταν και στο καταστατικό της. Σύντομα βρήκα έναν κοινό γνωστό με τη «μελαχρινή Σειρήνα», την ενημέρωσα ότι θα ξεκινούσα δικαστήρια μαζί της για εξαπάτηση του πελάτη και στο τέλος συμφώνησε να επιστρέψει στον Γ. 11.500 Ευρώ. «Τα άλλα τα έχω ξοδέψει» μου είπε στο τηλέφωνο όταν μιλήσαμε, αφού πρώτα με αποκάλεσε εκβιαστή, δικομανή, απάνθρωπο κλπ. Όταν μάλιστα στο τέλος της κουβέντας αρνήθηκα την πρόσκλησή της να γνωριστούμε, με αποκάλεσε και άκαρδο, άνθρωπο που κοιτάει μόνο τα λεφτά κλπ. Της απάντησα ότι έχει δίκιο και ότι ένας μεγάλος έρωτας δεν θα προλάβει καν να γεννηθεί και έκλεισα την κουβέντα.

– «Πόσες φορές πήγες μαζί της;»

Γ: «Επτά…»

– «11.500 σώσαμε, 14.500 έχασες, περίπου δύο χιλιάδες Ευρώ τη φορά σου βγήκε. Έχεις ακριβά γούστα, φίλε μου».

Γ: «Με την άλλη είναι το μεγάλο πρόβλημα, εκεί να δούμε τι θα σκεφτείς…»

Η «ξανθιά Σειρήνα»

Μπορεί η «δεύτερη Σειρήνα» να ενημερώθηκε αμέσως από την πρώτη και να περίμενε να επικοινωνήσω αμέσως μαζί της, όμως εγώ πνιγόμουν στη δουλειά. Αφού μελέτησα ξανά όλα τα χαρτιά που είχε υπογράψει με αυτή ο Γ. και με τη βοήθεια δύο δικηγόρων και ενός φίλου που είχε πρόσβαση σε σημαντικές πληροφορίες, αποφάσισα να της τηλεφωνήσω απευθείας, χωρίς να χρησιμοποιήσω κάποιον κοινό γνωστό ως ενδιάμεσο. Όταν κατάλαβε ποιος είμαι, η φωνή της άλλαξε και πήρε τη χροιά ραδιοφωνικής παραγωγού σε βραδινές ώρες, μελιστάλακτη και γεμάτη υποσχέσεις. Το γραφείο της ήταν στο κέντρο, με κάλεσε να τη συναντήσω εκεί την επόμενη Παρασκευή «μετά τη δουλειά».

Γ: «Ωχ, θα σε… βιάσει εκεί πέρα και θα βγεις από το γραφείο της έχοντας στραφεί εναντίον μου», σχολίασε ο Γ. «Και εμένα εκεί με κάλεσε την πρώτη φορά… μπορεί να έχει και κάμερες».

– «Αυτά που λες τώρα να τα θυμάσαι όταν σου ζητήσω να με πληρώσεις, σκληρέ άντρα που σε βλέπουν οι γυναίκες και θέλουν να σε βιάσουν επί τόπου».

Μπήκα στο μακρόστενο γραφείο της κοιτάζοντας την ώρα στο κινητό μου, ακριβώς 21.00. Με υποδέχθηκε μία γραμματέας, αρκετά εμφανίσιμη ομολογουμένως. Με άφησε επίτηδες να περιμένω 20 λεπτά… στη συνέχεια μου είπε ότι μπορώ να περάσω στο γραφείο της δεύτερης «Σειρήνας». Σηκώθηκε για να με χαιρετήσει και να δω ότι φορούσε ένα υπερβολικά κοντό μαύρο φόρεμα. Με κοιτούσε επίμονα στα μάτια, προσπαθώντας «να συνδεθεί μαζί μου», την ώρα που εγώ την παρατηρούσα και αναλογιζόμουν όλους αυτούς που τους είχε φάει τα χρήματα. Τι στην ευχή παθαίνουν όλοι αυτοί οι βλάκες και τρελαίνονται μαζί της; Να ντύνεται δεν ξέρει, μακιγιάρεται σαν βλαχοτραγουδίστρια σε αφίσα επαρχιακού σκυλάδικου, το άρωμά της σχεδόν βρωμάει, οι ψεύτικες βλεφαρίδες στραβοκολλημένες…

Όταν είδε ότι δεν «τσιμπάω» στα μάτια, ασχολήθηκε με το κουστούμι και το πουκάμισό που φορούσα. Μου πρότεινε να καθίσω και επέλεξε να στηθεί απέναντί μου ποζάροντας και παριστάνοντας τη Sharon Stone στο Βασικό Ένστικτο. Μου πρότεινε ποτό, απογοητεύτηκε επειδή «δεν πίνω και δεν μπορώ να χαλαρώσω». Πληγώθηκε ακόμη περισσότερο όταν είδε ότι δεν καπνίζω.

Σ: «Μα τι Έλληνας είσαι εσύ τελικά; Ούτε τσιγάρο, ούτε ποτό; Τουλάχιστον είσαι καλός σε κάτι άλλο;» με ρώτησε με νόημα.

– «Μπα, τίποτε το ιδιαίτερο. Ένας απλός επαρχιώτης από την Ελλάδα, που έτυχε να έρθει στη Ρουμανία και να ασχοληθεί με τα ακίνητα».

Σ: «Άλλα έχω ακούσει εγώ για την περίπτωσή σου» είπε και φύσηξε τον καπνό του τσιγάρου της προς το μέρος μου. «Τι μπορώ να κάνω για σένα, όμορφε επαρχιώτη από την Ελλάδα; Τι θέλεις από εμένα;»

– «Όπως είπα και στο τηλέφωνο, ήρθα για τα 232.000 Ευρώ ή το οικόπεδο του πελάτη μου. Είναι δικά του και πρέπει να τα πάρει πίσω…»

Σ: «Και πώς σκοπεύεις να μου τα πάρεις;» είπε χαμογελώντας και αλλάζοντας σταυροπόδι. «Για πες, μου κίνησες την περιέργεια… έτσι έξυπνοι είστε όλοι από τα μέρη σου, από…»

– «… την Κατερίνη και τον Όλυμπο. Δεν θα σου τα πάρω εγώ, εσύ θα του τα δώσεις πίσω, επειδή είσαι καλό κορίτσι που έχει μυαλό και καταλαβαίνει το συμφέρον του».

Η ξανθιά Σειρήνα άρχισε να γελάει. Ένιωθε κυρίαρχη της κατάστασης.

Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται

Σηκώθηκε και πλησίασε προς εμένα. Υποθέτω πως οι κινήσεις της αυτές θα «άναβαν» άλλους άντρες, όμως εμένα με άφησαν παντελώς αδιάφορο.

Σ: «Δηλαδή πιστεύεις ότι μπορείς να με «πιάσεις» από κάπου και προτιμάς να μαλώσουμε; Δεν θα ήθελες να τα βρούμε εμείς οι δύο με κάποιον τρόπο;» μου είπε πλησιάζοντας κοντά στο πρόσωπό μου. Παρέμεινα ευγενικός και δεν έδειξα την απέχθειά μου στο άρωμά της.

– «Εγώ πάλι λέω ότι έχεις δαγκώσει τόσους και τόσους, έχεις λεφτά. Δώσε πίσω στον Γ. το οικόπεδο και μην του καταστρέψεις τη ζωή».

Σ: «Δεν έχω καταστρέψει τη ζωή κάποιου, ούτε υπέγραψε κάποιος μαζί μου με το ζόρι. Υπηρεσίες προσφέρω και πληρώνομαι για αυτές. Δεν μπορείς να με «πιάσεις» από κάπου, όλα είναι νόμιμα, φτιαγμένα με συμβόλαια» είπε και σταδιακά υποχώρησε, επιστρέφοντας στη θέση της, χωρίς πλέον διάθεση να αναπαραστήσει τη Sharon.

– «Αν δεν δώσεις πίσω τα λεφτά ή το οικόπεδο και αναγκαστείς να το κάνεις μετά, θα δημιουργηθεί προηγούμενο και μπορεί να ξυπνήσουν και τα άλλα κορόιδα σου, να ζητάνε και αυτοί πίσω πράγματα».

Σ: «Εγώ είμαι πεντακάθαρη, εσύ απλά μπλοφάρεις».

Τότε της ζήτησα δύο λεπτά και άνοιξα τον φάκελο που είχα φέρει μαζί μου…

– «Εγώ λέω πως το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται και πώς νιώθεις τόσο σίγουρη για τον εαυτό σου, που έγινες απρόσεκτη.

Για να δούμε τι θα μπορούσε να μελετήσει ένας δικαστής και να δείξει ενδιαφέρον…

Α. Υπέγραψες με τον πελάτη μου ένα συμβόλαιο με 20+ σελίδες, όπου στο σημείο αυτό αναγράφεται ότι ο πελάτης μου παραιτείται του δικαιώματος να αντικρούσει κάθε ισχυρισμό που θα κάνεις στο μέλλον σχετικά με το συμβόλαιο, παραιτείται του δικαιώματος να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε δικαστήριο και δέχεται προκαταβολικά κάθε σου μελλοντική απαίτηση. Ξέρουμε και οι δυο μας ότι αυτό είναι παράνομο. Δεν μπορεί κάποιος να αποποιηθεί των δικαιωμάτων που του δίνει ο νόμος, ακόμη και αν υπογράψει κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί πχ να σου δώσει το δικαίωμα να τον πυροβολήσεις.

Β. Υπέγραψες μία σύμβαση 7.000 Ευρώ. Στη συνέχεια μονομερώς την αύξησες σε 232.000 Ευρώ, χωρίς να έχει υπογράψει κάτι ο πελάτης μου, υπάρχει μία μονογραφή που δεν είναι δικιά του. Υποθέτω πως ξέρεις ότι αυτό λέγεται πλαστογραφία. Με βάση τις 232.000 Ευρώ οφειλής, έβγαλες ένταλμα πληρωμής και του πήρες το ακίνητο, χωρίς αυτό να πάρει χαμπάρι.

Γ. Για τα 232.000 Ευρώ δεν προσέφερες κάποια υπηρεσία, ούτε καν αυτές που έχεις προσφέρει τόσο στον Γ. όσο και σε πολλούς άλλους. Δεν υπάρχουν παραδοτέα, λίστα με ώρες εργασίας, τίποτε. 

Δ. Όλα αυτά έγιναν δεκτά από τη συμβολαιογράφο με την οποία κάνεις όλες σου τις δουλειές και δέχτηκε να σου μεταγράψει τον τίτλο. Άραγε αν κληθεί και αυτή από τη Δικαιοσύνη και της επισημανθούν οι παράνομες πράξεις της, θα σε καλύψει ή θα σε «δώσει» για να σωθεί η ίδια; Τη θέλει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος που έχει; Θα το μάθουμε…»

Σ: «Τίποτε από αυτά δεν αποτελεί στοιχείο για να με καταδικάσει ένα δικαστήριο, λες βλακείες» μου απάντησε, αλλά το πρόσωπό της είχε πια αλλάξει. Δεν χαμογελούσε άλλο, ενώ τράβαγε νευρικά προς τα κάτω και το φόρεμά της (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία) και ρούφαγε με μανία το Sobranie τσιγάρο της.

– «Στη Ρουμανία έχουν πάει φυλακή άνθρωποι για δόλια απόσπαση περιουσίας. Θέλεις να μάθουμε αν θα είσαι εσύ η επόμενη;»

Σ: «Θα σε νικήσω και θα σου κάνω μήνυση και αγωγή» φώναξε δυνατά και με κοίταξε με μάτια που έβγαζαν σπίθες από το μίσος.

– «Από την άλλη, μία απλή καταγγελία στην Εφορία θα έχει ενδιαφέρον, μιας και θα προτείνουμε στους Εφοριακούς να ελέγξουν:

1. Αν πλήρωσες φόρο για τα 232.000 Ευρώ που δήλωσες ως έσοδα.

2. Αν έχεις αποδεικτικά στοιχεία για την παροχή των υπηρεσιών σου αυτών, ή αν μπορεί να βρεθείς κατηγορούμενη για άλλα θέματα, όπως ξέπλυμα χρήματος κλπ».

Σ: «Πόσα σου δίνει αυτός ο πεινασμένος ερωτύλος; Πες μου και σου δίνω τα διπλά, σταμάτα!

– «Ξέρουμε και οι δύο μας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει επειδή…»

Το τελεσίγραφο

Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου. Σηκώθηκε όρθια και άρχισε να με βρίζει, ουρλιάζοντας και απειλώντας με ότι θα έχω άσχημο τέλος, ότι έχει γνωστούς, ότι θα βάλει ανθρώπους να με δείρουν, ότι έχει φίλους δικαστές και αστυνομικούς κλπ. Επίσης, όπως συμβαίνει συνήθως στη Ρουμανία, μου είπε ότι καλά λένε πως πρέπει να φοβάται τα δώρα που κάνουν οι Έλληνες, αν και δεν κατάλαβα που κολλούσε αυτό στην όλη κουβέντα (δεν κολλάει, απλά το λένε γιατί νομίζουν πως έτσι σου επιτίθενται).

Σηκώθηκα από την καρέκλα μου, αφήνοντας το ντοσιέ και τα χαρτιά μου εκεί, είχα έτσι και αλλιώς αντίγραφα.

– «Έχεις 72 ώρες προθεσμία, ως τις 21.00 τη Δευτέρα. Σε συμβουλεύω να επιστρέψεις στον πελάτη μου το οικόπεδό του, πριν αρχίσει το πανηγύρι. Έτσι θα διασφαλίσεις όλα τα υπόλοιπα ακίνητα που έχεις μαζέψει και δεν θα κληθείς να δώσεις απαντήσεις για όλα. Αν έχασες τον αριθμό τηλεφώνου μου, στον ξαναγράφω εδώ».

Την άκουγα να βρίζει ακόμη και όταν βγήκα από το γραφείο της…

Απατεώνας και χαζός δεν υπάρχει

Δεν είχα κάποιο νέο της το Σαββατοκύριακο, ούτε και τη Δευτέρα, που είχα και πολύ βαρύ πρόγραμμα. Κάλεσα τον Γ. και του πρότεινα να τα πούμε στις 20.00, για να περάσουμε παρέα την τελευταία ώρα της προθεσμίας, πριν αυτή εκπνεύσει.

Γ: «Σίγουρα δεν την ακούμπησες;»

– «Γιατί να την ακουμπήσω, ρε;»

Γ: «Ξέρω γω… είναι πανούργα γυναίκα αυτή…»

– «Για δουλειά πήγα και δεν τα μπερδεύω ποτέ αυτά τα θέματα»

Ακριβώς στις 21.00 κτύπησε το τηλέφωνό μου…

Σ: «Καταλαβαίνω ότι ο Γ. έχει οικονομικά προβλήματα, για αυτό και αποφάσισα να τον βοηθήσω. Θα του δώσω το οικόπεδό μου που έχει αξία 232.000 Ευρώ. Να του πεις να με πάρει τηλέφωνο για να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες. Με εσένα δεν θέλω να ξαναμιλήσω, πρέπει να ντρέπεσαι να εκβιάζεις έτσι μία γυναίκα».

– «Σε ευχαριστώ, θα του το μεταφέρω αμέσως».

Γ: «Γιατί μου το δίνει πίσω;» ρώτησε ο Γ. όταν έκλεισα το τηλέφωνο.

– «Επειδή δεν υπάρχει απατεώνας και χαζός. Αν μπλέξει μαζί μας, της εξήγησα ότι θα ενημερώσουμε τις αρχές να ψάξουν και όλες τις άλλες της συναλλαγές. Σωστά σκέφτηκε ότι είναι προτιμότερο να καλύψει μόνο εσένα, παρά να ανοίξει ο Ασκός του Αιόλου, για να πω και μία φράση από την Οδύσσεια που τόσο σου αρέσει».

«Κάθε μέρα δεν είναι… Πασχαλιά!»

Οι δύο «Σειρήνες» αποδείχθηκαν πραγματικά πανέξυπνες. Με τον καιρό σταμάτησαν να «δαγκώνουν» κόσμο, επένδυσαν τα λεφτά τους σε άλλες νόμιμες επενδύσεις και ακίνητα, ντύνονται μόνο με ρούχα από γνωστούς οίκους μόδας και ταξιδεύουν ανά την Ευρώπη, «για δουλειές». Λίγοι άνθρωποι ξέρουν να σταματούν όταν έχουν μάθει να κερδίζουν «εύκολα λεφτά». Διασκεδάζω πολύ όταν πετυχαίνω τη συνέντευξη κάποιας από αυτές, που δίνει συμβουλές για το πώς μπορεί κάποιος να πετύχει στη ζωή με σκληρή δουλειά και ο δημοσιογράφος την παινεύει για την εξυπνάδα και τις επιχειρηματικές της ικανότητες κλπ.

Ο Γ. πήρε πίσω το ακίνητό του και το 2019 το πούλησε υπερδιπλασιάζοντας τις 232.000 Ευρώ. Με πλήρωσε μία φορά όταν του έλυσα το θέμα και άλλη μία όταν πούλησε το ακίνητο, ενώ με διαφημίζει σε κάθε άνθρωπο που γνωρίζει, λέγοντάς του ότι μπορώ να λύσω κάθε πρόβλημα. Μεταξύ μας, βλακείες λέει. Δεν μπορείς πάντα να βρεις τρόπους για να αναιρέσεις ένα τεράστιο λάθος. Ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια οι περισσότεροι απατεώνες γίνονται πιο προσεκτικοί, μαθαίνουν να κινούνται με μεγαλύτερη ασφάλεια και αποφεύγουν τα μεγάλα λάθη. Οι περισσότεροι, όχι όλοι, μιας και η απληστία είναι πάντα επικίνδυνος σύμβουλος.

Σημασία έχει όταν επενδύουμε σε ένα ακίνητο να το προσεγγίζουμε καθαρά επενδυτικά, χωρίς συναισθήματα, ενώ όταν υπογράφουμε ένα συμβόλαιο να μην εμπιστευόμαστε τι μας λέει κάποιος, αλλά να διαβάζουμε τι γράφει το χαρτί που θα υπογράψουμε και να καταλάβουμε κάθε του λέξη, πάντα έχοντας στο πλευρό μας ανθρώπους πιο ειδικούς από εμάς.  

Γιατί αν κάνουμε λάθος, «κάθε μέρα δεν θα είναι Πασχαλιά» και δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουμε να σωθούμε βασισμένοι στα λάθη αυτών που μας εξαπάτησαν… 

Εσύ τι γνώμη έχεις;