Γιατί σε κράτη όπως η Ελλάδα η υψηλή φορολογία καταστρέφει πρώτα τους φτωχούς (Τι πέτυχε η Ρουμανία με χαμηλούς φόρους;)

Τις τελευταίες ημέρες στον δημόσιο διάλογο έχει εμφανιστεί και πάλι η συζήτηση σχετικά με το κατά πόσο η φορολογία πρέπει να είναι υψηλή ή χαμηλή σε μία χώρα όπως η Ελλάδα. Διάφοροι (συνήθως μη έχοντες δικιά τους δουλειά = άσχετοι με το θέμα) επιμένουν ότι θα πρέπει να αυξηθεί η φορολογία στα μερίσματα και όχι μόνο, μιας και με αυτόν τον τρόπο «θα φορολογηθεί ο πλούτος και θα μαζέψουμε χρήματα για τους φτωχούς».

Είναι όμως έτσι; Είναι ποτέ δυνατόν μετά από τόσα χρόνια που υποφέραμε ως κοινωνία από τη βαρύτατη φορολογία να συνεχίζουν σήμερα άνθρωποι να έχουν τόσο στρεβλές απόψεις, αγνοώντας την πραγματικότητα της Ελλάδας; Το πιο τραγικό είναι πως όλα όσα περιγράφουν με στόμφο ως «μέτρα για να στηριχθούν οι φτωχοί» στην πράξη στη χώρα μας θα είναι τα πρώτα που θα τους καταστρέψουν…

Έλα να μιλήσουμε σήμερα για τη φορολογία και την ανάγκη της χώρας μας να περάσει σε χαμηλές κλίμακες φορολόγησης για μερικές… δεκαετίες πριν σκεφθεί ξανά να την ανεβάσει. (Το κείμενο αυτό δεν είναι πολιτικό, προσπάθειά μου είναι να είναι λογικό).

«Να φορολογήσουμε όπως οι Γερμανοί και οι Σουηδοί, αλλά το κράτος μας να προσφέρει υπηρεσίες κακής ποιότητας»

Το παραμύθι που επικαλούνται οι πάσης φύσεως «παραστρατημένοι» είναι ότι «θέλουν φορολογία όπως στη Σουηδία και τη Γερμανία και αντίστοιχης ποιότητας κρατικές υπηρεσίες». Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όμως είναι ότι στην πράξη σε όλες τις χώρες με υψηλή φορολογία οι πολίτες και οι πολιτικοί «υπογράφουν ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου»: «Θα πληρώσεις μεγάλους φόρους, όμως με τα λεφτά αυτά εμείς θα σου προσφέρουμε:»

• Καλή κρατική εκπαίδευση (άγνωστη λέξη εκεί το φροντιστήριο)
• Καλής ποιότητας υπηρεσίας περίθαλψης από το κράτος για εσένα και την οικογένειά σου
• Φιλική αντιμετώπιση από τις κρατικές υπηρεσίες
• Λύσεις στα προβλήματά σου
• Υποστήριξη και το κράτος στο πλευρό σου ως σύμμαχο (για να κερδίσεις λεφτά και να σου πάρουμε ακόμη περισσότερα)

Δηλαδή στις χώρες με μεγάλη φορολογία ο φορολογούμενος ξέρει ότι έχει το κράτος δίπλα του = πληρώνει με ευχαρίστηση για να έχει μία ευκολότερη και καλύτερη ζωή.

Στην Ελλάδα, με εξαίρεση το gov.gr (που έλυσε αρκετά, όχι όμως όλα τα προβλήματα), ποιο ακριβώς τμήμα του κράτους μας λειτουργεί χωρίς θέματα, χωρίς να χρειάζεται να έχεις γνωστό / αποφευγόντας ταλαιπωρία κλπ;

Για χρόνια είχαμε πολύ μεγάλους φόρους, με πολύ χαμηλής ποιότητας παρεχόμενες κρατικές υπηρεσίες. Νομίζεις ότι θα πετύχουμε κάτι αν κατευνθούμε ξανά προς αυτόν τον δρόμο; 

Εκπαίδευση και το παράδειγμα των ηγετών. Υπάρχει στις χώρες με υψηλή φορολογία. Εδώ;

Στις χώρες με υψηλή φορολογία υπάρχει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προωθεί αρχές και αξίες, σε μαθαίνει από μικρό να είσαι υπεύθυνος πολίτης και όχι ένας «μοναχικός λύκος ή ένας “free rider” όπως λέμε στην Κατερίνη τα λαμόγια που ζουν παρασιτικά, νομίζοντας ότι έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις. Έτσι, το σχολείο σου μαθαίνει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου από μικρός, να παίρνεις αλλά και να δίνεις (και ίσως παρατηρήσεις ότι όσο πιο δύσκολος και «εχθρικός» είναι ο καιρός σε μία χώρα, τόσο πιο οργανωμένη είναι αυτή, μιας και ο λαός καταλαβαίνει ότι μόνο έτσι θα επιβιώσει εκεί).

Την ίδια στιγμή οι ηγέτες των χωρών αυτών δεν είναι τίποτε… «άγγελοι» (και εκεί υπάρχουν σκάνδαλα και κλεψιές), αλλά προσπαθούν να διοικούν με βάση το καλό τους παράδειγμα. Προσπαθούν να δείχνουν σεμνοί, ότι πριν από όλους αυτοί πρώτοι σέβονται τους νόμους. Στις χώρες με μεγάλη φορολογία ο κανόνας είναι ότι οι πολιτικοί παραιτούνται για θέματα που στην Ελλάδα τα θεωρούμε αστεία και έχουν την υποχρέωση να εμφανίζονται μπροστά στους πολίτες και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για όσα λένε και κάνουν. 

Στην Ελλάδα έχουμε κάτι από όλα αυτά για να εμπνευστούμε ως πολίτες;

• Το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει ανθρώπους με αξίες;
• Ασχοληθήκαμε ποτέ μας σοβαρά πχ με τους νέους και τα ναρκωτικά;
• Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πολιτικών που να μας εμπνέουν να τους σεβαστούμε; (πολιτικών που ψηφίζουμε, όχι αυτών που συμπαθούμε, αλλά δεν ψηφίζουμε γιατί δεν διαπρέπουν στο «τάξιμο»)
• Ελέγχουμε σοβαρά το «πόθεν έσχες» των πολιτικών μας ή απλά θεωρούμε λογικό κάποιος να έχει μπει στην πολιτική και μόνο από τους μισθούς που έχει λάβει μετά από 10 – 15 χρόνια να κατέχει 10 – 20 ακίνητα;
• Λίγοι οι πολιτικοί που σεβόμαστε πραγματικά, κακή η κατάσταση στην Παιδεία μας, όπου εν έτει 2023 πολλοί εκπαιδευτικοί προωθούν την… τραπ μουσική στα παιδιά μας. 

Ποιος λοιπόν θα μας εμπνεύσει να σεβαστούμε τη μεγάλη φορολογία και να την πληρώσουμε; Ποιος θα πείσει τους Έλληνες ότι είναι δίκαιο κάτι τέτοιο;

Οκ, δεν θέλουμε κράτος που να προσφέρει καλές υπηρεσίες, ούτε παιδεία με αρχές και αξίες, ούτε «πολιτικούς πρότυπα». Μήπως όμως μπορούμε να μαζέψουμε τους φόρους με δικαιοσύνη;

Εδώ η ιστορία γίνεται δραματική…

• Ρώτα έναν λογιστή να σου πει τι γίνεται στην πραγματικότητα με τους πελάτες του και πώς στο τέλος πληρώνουν μόνο οι πιο τίμιοι από αυτούς / αυτοί που δεν καταφέρνουν να φοροαποφύγουν.
• (Θα σου πει και ότι πολλοί «φελλοί» κάνουν χοντροκομμένες βλακείες φοροδιαφυγής, ελπίζοντας ότι δεν θα τους πιάσει κανείς. Όταν τους πιάσουν, λένε ότι φταίει η κακιά τύχη, ο λογιστής ή… ο ανάδρομος Ερμής…)
• Ρώτα έναν τίμιο εφοριακό (πίστεψέ με, υπάρχουν πολλοί) να σου περιγράψει το πόσο χαοτική και δύσκολη είναι η δουλειά του όταν βγαίνει για έλεγχο και πόσο δεν τον στηρίζει το κράτος για να πιάσει τους πραγματικά φοροδιαφεύγοντες.
• Ρώτα έναν επαγγελματία / επιχειρηματία να σου πει τι συμβαίνει συχνά στους ελέγχους και πώς τον αντιμετωπίζουν, ειδικά αν έχει δηλώσει σοβαρά κέρδη τα προηγούμενα χρόνια…
• Ρώτα έναν πολιτικό να σου πει πόσες φορές του ζητάνε οι ψηφοφόροι του να τους βοηθήσει «για φορολογικά θέματα»…
• (Ρώτα κάποιον να σου πει τι έγινε με την «επιστρεπτέα προκαταβολή» και το πόσοι καμαρώνουν ότι κατάφεραν να ξεγελάσουν το σύστημα).

Η Ελληνική κοινωνία γνωρίζει άπειρα παραδείγματα από τα παραπάνω και ένα σοβαρό τμήμα της κοινωνίας μας έχει βαθιά ριζωμένο μέσα του το αίσθημα της αδικίας. Για αυτό και η φοροδιαφυγή θεωρείται αποδεκτή, αν όχι και επιβεβλημένη για την επιβίωση των περισσότερων επιχειρήσεων, που αλλιώς απλά θα κλείσουν λόγω της φορολογίας (που και τώρα είναι δυσανάλογα μεγάλη), ενώ λίγα έχουν γίνει για όσους έχουν περιουσία πολλαπλάσια των δηλωθέντων εισοδημάτων τους.

Να σου πω και ένα μυστικό, που μάλλον δεν ξέρουν οι «παραστρατημένοι» που ζητούν μεγαλύτερους φόρους: Σε όλες τις χώρες με μεγάλη φορολογία σχεδόν όλα τα παραπάνω προβλήματα είναι απλά… λυμένα! Η φορολογική τους αρχή είναι αυστηρή αλλά δίκαιη και οι περισσότεροι πολίτες νιώθουν ότι υπάρχει δικαιοσύνη = για αυτό και πληρώνουν πολλά.

Άρα… πληρώνουμε φόρους και δεν παίρνουμε πίσω κάτι σοβαρό από το κράτος, δεν έχουμε παιδεία που να παράγει αξίες, ούτε πολλούς πολιτικούς να μας εμπνεύσουν, ούτε οι πολίτες νιώθουν ότι υπάρχει φορολογική δικαιοσύνη. 

Αν σε αυτό το περιβάλλον αυξήσουμε τους (ήδη μεγάλους) φόρους, πόσο επιφανειακός, πόσο αποκομμένος από την πραγματικότητα πρέπει να είναι κάποιος για να πιστεύει ειλικρινά ότι θα εισπράξει το κράτος περισσότερα λεφτά;

Θυμάται κανείς ότι πρέπει να επιβραβεύεται αυτός που τολμά, ρισκάρει και δημιουργεί πλούτο;

Διάβασα πολλές αναλύσεις που επέμεναν ότι πρέπει πχ να αυξηθεί ο φόρος μερίσματος, επειδή «μερίσματα παίρνουν οι πλούσιοι από τις δουλειές τους, ή αυτοί που έχουν μετοχές και ζουν χωρίς να δουλεύουν». Ε και; 

• Στο περιβάλλον που ανέλυσα παραπάνω, αν υπερφορολογήσουμε κάποιον που παίρνει ρίσκα, τολμά και δημιουργεί πλούτο, δεν καταλαβαίνουμε ότι θα σταματήσει να έχει κίνητρο να το κάνει; (Δεν το βλέπουμε ότι ήδη συμβαίνει εδώ και χρόνια;)
• Αν κάποιος φορολογήθηκε για τα χρήματά του και με όσα του απέμειναν αγόρασε μετοχές, γιατί να πληρώσει βαριά φορολογία; Προτιμάμε να τις πουλήσει; Θα κερδίσει περισσότερο η οικονομία μας;
• (Τη λανθασμένη απάντηση ότι «όπως και να είναι θα κλέψουν οι επιχειρηματίες» δεν τη δέχομαι, δεν μπορεί το κράτος να αντιμετωπίζει τους πάντες προκαταβολικά ως απατεώνες. Ούτε την απάντηση ότι «να έχουν όλοι τα ίδια». Αντίθετα, όσο πιο μεγάλα νόμιμα ρίσκα παιρνει κάποιος, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η ανταμοιβή του).

Ένα από τα βασικά προβλήματα της χώρας μας είναι ότι μαζί με όλα τα παραπάνω έχει εδραιωθεί και η στεβλή «αριστερή» αντίληψη πως ο ιδιωτικός τομέας είναι εκ προοιμίου αμαρτωλός και κακός. Όμως η αλήθεια είναι πως το πρώτο στοιχείο που συναντάμε στις οικονομίες με υψηλή φορολογία είναι ότι ενθαρρύνονται / στηρίζονται και αναδεικνύονται όσοι άνθρωποι τολμάνε στο επιχειρείν. Εμείς θέλουμε και να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη και να τους τιμωρούμε με μεγάλη φορολογία, αν τυχόν καταφέρουν και τα βγάλουν πέρα…

Γιατί η αλήθεια είναι πως πολύς κόσμος απλά φθονεί όσους κερδίζουν χρήματα και θέλει να τα χάσουν. Η νοοτροπία της αριστεράς που λέγαμε…

Τα επίσημα στοιχεία μας λένε πως όσο αυξάνονται οι φόροι, τόσο θα δηλώνονται λιγότερα εισοδήματα και θα εισπράττονται λίγοτερα χρήματα από το κράτος!

Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας, ο κ. Στουρνάρας, είπε πριν λίγες μέρες ότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα αγγίζει τα 60 δις Ευρώ! Σκέψου το λίγο… περίπου το 35% του εθνικού μας εισοδήματος είναι εκτός συστήματος… γιατί συμβαίνει αυτό, αν όχι επειδή οι πολίτες θεωρούν μεγάλους τους φόρους (σε σχέση με αυτό που τους προσφέρει το κράτος) και προσπαθούν να κρύψουν ό,τι μπορούν;

Ποια είναι η λύση στο πρόβλημα αυτό (πέραν της ανάγκης για καλύτερη απόδοση του ελεγκτικού μηχανισμού;) Περισσότεροι φόροι; Θα δηλώσει κάποιος περισσότερα έσοδα αν του αυξήσουμε τους φόρους; Ή αντίθετα αν πχ φορολογούσαμε τα εισοδήματα με 10%, όπως κάνουν οι Ρουμάνοι, θα εισέπραττε το κράτος μας μερικά δις επιπλέον σε φόρους, θα «άσπριζε» το ΑΕΠ, θα εκτοξευόταν η οικονομία ( = θα έπεφτε ο λόγος των δανειών προς το ΑΕΠ) και οι άνθρωποι με «άσπρα» λεφτά θα μπορούσαν να επενδύσουν πιο εύκολα;

7 στους Έλληνες δηλώνουν εισοδήματα κάτω από 10.000 Ευρώ και 9 στους 10 κάτω από 20.000 Ευρώ. Είναι όλοι αυτοί σε κατάσταση πενίας; Όχι, απλά έχουν αποφασίσει πως από την ώρα που το κράτος δεν τους προσφέρει όσα θέλουν και η φορολογία είναι μεγάλη, θα πληρώσουν όσο λιγότερα μπορούν. 

Από την άλλη, η βαρύτατη φορολογία και όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία 10 – 15 χρόνια έχουν κάνει το 85% των Ελλήνων να χρωστάνε σε Εφορία, Ασφαλιστικά Ταμεία ή Τράπεζες και να θεωρούμε λογικό ότι τους προσφέρονται… 240 – 480 δόσεις αποπληρωμής! Δηλαδή θεωρούμε λογικό το παράλογο και πανηγυρίζουμε επειδή μία κυβέρνηση «έδωσε νέα παράταση / αποδέχθηκε το αίτημα «των παραγωγικών φορέων» για διπλασιασμό των δόσεων αποπληρωμής των βεβαιωμένων οφειλών». Το να σκεφθεί κάποιος να μειώσουμε τους φόρους και έτσι να γίνει υγιές το σύστημα θεωρείται αμαρτία… Για αυτό και καταλήγουμε στο σημείο 7 στους 10 Έλληνες να μην έχουν ούτε 1.000 Ευρώ στον τραπεζικό τους λογαριασμό…

Όχι τυχαία, συνεχίζεται να μειώνεται με ταχύτητα το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα…

Η υψηλή φορολογία σε χώρες όπως η Ελλάδα καταστρέφει πρώτα τους φτωχούς…

Την ώρα που πολλοί «μη γνωρίζοντες» συνεχίζουν να μιλούν για την «υψηλή φορολογία που θα βοηθήσει τους φτωχούς», η αλήθεια στην πράξη είναι ακριβώς η αντίθετη! Όταν σε μία χώρα όπως η Ελλάδα εφαρμόστηκε η υψηλή φορολογία, έφερε φτώχεια και οικονομική κατάρρευση για τους φτωχούς. Μη μου αρχίζεις τα «μα μου σου»… Αυτοί που χρωστάνε στο κράτος στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, το ίδιο και αυτοί που δεν έχουν λεφτά στην τράπεζα. Οι μισθοί είναι σήμερα χαμηλότεροι σε σχέση με πριν το 2008, ενώ τα ενοίκια διπλά, το ίδιο και το κόστος ζωής. Η υψηλή φορολογία μετέτρεψε τους περισσότερους από τους μεσαίους σε φτωχούς (και τους κοροϊδεύουν όσοι λένε πως «1.000 Ευρώ τον μήνα κερδίζει η μεσαία τάξη) και τους φτωχούς σε πολίτες σε απελπισία. Γιατί όλα αυτά;

• Οι υψηλοί φόροι έδιωξαν τις επενδύσεις
• Με τις επενδύσεις να φεύγουν, μειώθηκε η ζήτηση για απασχόληση
• Με τη ζητηση να μειώνεται κατέρρευσαν και οι μισθοί (που είναι πάντα αποτέλεσμα προσφοράς και ζήτησης)
• Τα χρήματα έλειψαν απο την αγορά, πολλοί κλάδοι κατέρρευσαν και δεν έχουν συνέλθει ακόμη = όλοι οι εμπλεκόμενοι έμπλεξαν.
• Οι υψηλοί φόροι καταστρέφουν και τους περισσότερους από αυτούς που θέλουν να μπουν τώρα στην αγορά και να επενδύσουν, ενώ στερούν από τους φτωχότερους από εμάς τη δυνατότητα να στήσουν κάτι δικό τους, ή να πληρωθούν καλό μισθό…

Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, οι υψηλοί φόροι δεν κάνουν ζημιά στους πολύ πλούσιους που πάντα είχαν, έχουν και θα έχουν «τον τρόπο τους» σε όλον τον πλανήτη, αλλά στους μεσαίους και τους φτωχούς. 

Τι έκαναν οι Ρουμάνοι;

Αν υπάρχει ένας λαός στον πλανήτη γη που έχει πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εμάς τους Έλληνες αυτός είναι ο ρουμανικός. Μας αγαπά παθολογικά ως λαό και χώρα και μας μοιάζει πάρα πολύ! (Όχι, παραστρατημένε μου, Ρουμάνοι δεν είναι μόνο οι ταλαίπωροι φτωχοί που ήρθαν εδώ για να δουλέψουν στα χωράφια κλπ. Αν η Ελλάδα μας είχε ανάγκη από δουλειές με προστιθέμενη αξία, θα έρχονταν και προγραμματιστές, διευθυντές κλπ, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Δουλειές για εργάτες γης είχαμε να προσφέρουμε = τέτοιοι μας ήρθαν).

Οι Ρουμάνοι λοιπόν έχουν παραπλήσιο κράτος με το δικό μας (λιγότερο εχθρικό, αλλά παραπλήσιο). Είναι περίπου στην ίδια κατάσταση με εμάς στο θέμα της παιδείας (καλύτεροι με βάση τα διεθνή αποτελέσματα, όμως επίσης χωρίς παραγωγή αξιών), ενώ οι πολιτικοί τους είναι ίδιοι και χειροτεροι με τους δικούς μας.

Τι έκαναν λοιπόν οι Ρουμάνοι για να αλλάξουν τη χώρα τους;

• Μείωσαν ραγδαία τη φορολογία τους. Μετά από κάθε μείωση, αυξάνονταν τα κρατικά έσοδα…
• Έβαλαν φυλακή πολιτικούς για τους οποίους είχαν αποδείξεις για χρηματισμό / διαφθορά
• Στήριξαν τους μικρούς και μεσαίους του ιδιωτικού τομέα (φόρος 1% επί των εσόδων, για έσοδα ως 500.000 Ευρώ)
• Απλοποίησαν τη φορολογία των μισθωτών, επιβάλλοντας 10% φόρο, ανεξαρτήτως ύψους = οι μισθωτοί εκεί δεν ξέρουν τι σημαίνει φόρος, τους παρακρατάται στην πηγή (τον πληρώνει ο εργοδότης) και τα λεφτά είναι όλα δικά τους. Ούτε κλίμακες ούτε τίποτε…

Ξέρω ότι πάντα θα βρεθεί κάποιος μη γνωρίζων για να μου περιγράψει ότι βρήκε έναν πίνακα κλπ, όμως η Ρουμανία αφού αποδέχθηκε ότι δεν είναι έτοιμη για μεγάλη φορολογία και προχώρησε στη ραγδαία μείωσή της, πέρασε την Ελλάδα σαν σταματημένη…

• Η πλειοψηφία των πολιτών ζει καλύτερα σε σχέση με την πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα. Έχει συνήθως μεγαλύτερο μισθό, περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα, (πολύ) καλύτερο αυτοκίνητο, ιδιόκτητο σπίτι, περισσότερες διακοπές στο εξωτερικό και τα λεφτά δηλωμένα…
• Όσοι δεν ζουν καλά είναι είτε οι άτυχοι που παίρνουν συντάξεις έχοντας καταβάλλει εισφορές επί κομμουνισμού (και το νόμισμα έκτοτε από 1 δολάριο = 15 Λέι έπεσε στα… 40.000 μηδενίζοντας τις αποταμιεύσεις τους), είτε ζουν από το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», είτε απλά βαριούνται να δουλέψουν / δεν θέλουν πολλή πίεση και τρέξιμο (έχουμε και στην Ελλάδα πολλούς τέτοιους). 

Η Eurostat έχει σειρά από πίνακες που αποδεικνύουν ότι οι Ρουμάνοι μας πέρασαν, ενώ πριν από 20 χρόνια μας έβλεπαν με το κυάλι…

• Στην αγοραστική δύναμη ανα κάτοικο, οι Ρουμάνοι έφτασαν το 77% του Ευρωπαϊκού μέσου όρου και εμείς έχουμε πέσει στο 68%. 
• Η Αττική είναι στο 86% ενώ το Ilfov (Βουκουρέστι) στο… 166%, η Θεσσαλονίκη (Κεντρική Μακεδονία) στο 50% ενώ η Βορειοδυτική Ρουμανία (Cluj) στο 70%, εδώ ο πίνακας
• Η κατά κεφαλή κατανάλωση των Ρουμάνων έφτασε στο 84% του Ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ στην Ελλάδα υποχώρησε στο 75%.
• Την ίδια ώρα ο μέσος όρος των τιμών στη Ρουμανία είναι στο 49% του Ευρωπαϊκού μέσου όρου, έναντι 84% στην Ελλάδα της υψηλής φορολογίας…
• (Στη Ρουμανία χρωστάει στην Εφορία περίπου το 2% του πληθυσμού, ενώ πολύ χαμηλά είναι και τα κόκκινα δάνεια).

(Δεν βρίσκω και το λινκ με τη μελέτη του 2018 για το πώς μέσα σε 5 χρόνια περίπου 2.500.000 Ρουμάνοι βγήκαν από τη φτώχεια λόγω της ανάπτυξης της οικονομίας… σήμερα είναι πολλαπλάσιοι…)

Η φοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζεται με αύξηση φορολογίας!

Το 1992 ο διάσημος αμερικανός James Carville ήταν επικεφαλής της πολιτικής εκστρατείας του Bill Clinton. Ο άγνωστος υποψήφιος αντιμετώπιζε τον πατέρα George Bush, άρτι νικητή στον πόλεμο του Ιράκ και μεγάλο φαβορί για τη νίκη. Για να εξηγήσει στους εθελοντές της πολιτικής καμπάνιας του Clinton ότι πρέπει να καταλάβουν τον κόσμο, τις ανάγκες και προτεραιότητές του, τους είπε το περίφημο «It’s the economy, stupid!»

Εν έτει 2023 είναι τουλάχιστον λάθος να προσπαθήσουμε για άλλη μία φορά να αυξήσουμε τη φορολογία μας, πριν τουλάχιστον φτιάξουμε ένα κράτος που να κάνει τον πολίτη να νιώθει δικαιοσύνη! Είναι ανάγκη να καταλαβαίνουμε το περιβάλλον όπου κινούμαστε, όχι απλά να «πετάμε ατάκες από το αεροπλάνο» χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται κάτω στη γη (ρουμανική έκφραση)…

Σήμερα έχουμε δεκάδες εμπειρίες και αποδείξεις για το ότι η φοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζεται με αύξηση φορολογίας, μέχρι να διορθωθούν τα υπόλοιπα προβλήματα!Δεν γίνεται την ώρα που η μισή Ελλάδα συνεχίζει να προσπαθεί με μανία να βάλει τα παιδιά της στο δημόσιο να θέλουμε να αντιγράψουμε τη Σουηδία μόνο στο θέμα των φόρων, όχι όμως και σε όλα τα υπόλοιπα που γίνονται εκεί!

Για αυτό μέχρι να γίνουμε Σουηδία, ας γίνουμε πρώτα Ρουμανία, για να «ανασάνουν» οι πολίτες και να φέρουμε και ξένους να κάνουν εταιρείες στην Ελλάδα, αυξάνοντας το ΑΕΠ και τα δημόσια έσοδά μας! 

Ήδη το κράτος μας εισπράττει αρκετά για να μπορεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις αν το θελήσει. Αν κάποιος το καταφέρει αυτό, τότε ναι, να συζητήσουμε και τη μεγαλύτερη φορολόγηση! Μόνο έτσι θα την πετύχουμε, όχι με «νόμους και άρθρα» που απλά θα κάνουν τους πολίτες να κρύβουν όσο μπορούν (αν μπορούν) κάθε τους έσοδο…

Θα με ενδιέφερε πραγματικά η γνώμη σου για το θέμα αυτό!

Ηλίας