8 αλήθειες. Τουριστικά ακίνητα για πάμπλουτους ή εύπορους ξένους; Τι συμφέρει την Ελλάδα και τους (πολλούς) Έλληνες;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ενήλικο, διαβάζω / παρακολουθώ αναλύσεις και συνέδρια για την αγορά ακινήτων προς ξένους, τις ευκαιρίες, τα στατιστικά, το πόσο θα άλλαζε η Ελλάδα αν είχαμε εδώ 1.000.000 πλούσιων συνταξιούχων όπως συμβαίνει στην Ισπανία κλπ. Tο 98% όσων τα λένε αυτά είναι άκαπνοι, θεωρητικοί, μακριά από την τοπική πραγματικότητα. Λένε (σωστές) θεωρίες, όμως αγνοούν ότι η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική από αυτά που περιγράφουν και, το κυριότερο, δεν λαμβάνουν υπόψη τους τι συμφέρει περισσότερο την Ελλάδα και τους Έλληνες ως σύνολο.

Μπορεί να κτίσει κάποιος ξένος στην Κρήτη;

Στη λεβεντογέννα Κρήτη μας η αγορά ήταν και παραμένει κλειστή για τους ξένους. Έχω επτά πελάτες που αγόρασαν εκεί γη και δοκίμασαν να κτίσουν μία βίλα, αλλά διαπίστωσαν πως η θεωρία είναι καλή όμως…

• Στην πράξη είναι «υποχρεωμένοι» να αγοράσουν πρώτες ύλες από συγκεκριμένους προμηθευτές
• Στην πράξη είναι «υποχρεωμένοι» να συνεργαστούν με συγκεκριμένους ντόπιους εργολάβους, που μέχρι να πάρουν τη δουλειά (με τιμές +50 – 100% σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα) βρίζει ο ένας τον άλλον και μόλις την πάρει τελικά ένας από αυτούς, προσλαμβάνει τους άλλους ως υπεργολάβους.

Υπέροχη η Κρήτη, σεβόμαστε και τον τρόπο που αρέσει στους σύντεκνους να δουλεύουν. Όμως είμαστε σίγουροι πως έτσι θα έρθουν πολλοί ξένοι να σηκώσουν σπίτια στο νησί; 

Βγαίνει εύκολα άκρη στην Κέρκυρα;

«Εδώ οι βίλες δεν πάνε κατ’ ανάγκη με τα τετραγωνικά, με το κομμάτι πάνε και ξεκινάνε από 600.000 – 1.000.000 Ευρώ. Αν δεν έχεις λεφτά, μην ασχολείσαι…» μου εξήγησε ένας ντόπιος μεσίτης…

(Διότι τους θέλουμε τους ξένους, απλά «υπό τους δικούς μας όρους». Όπως κάποιοι με ταβέρνες χρεώνουν «με το κεφάλι» ανεξάρτητα από το τι θα παραγγείλει η παρέα, έτσι συμβαίνει συχνά και με τα τουριστικά ακίνητα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας).

Ψάχνουμε πολλούς επενδυτές ή λίγα, πλούσια κορόιδα;

Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να μιλάμε για τους ξένους που θέλουμε να έρθουν και να κατοικήσουν στα μέρη μας. Φυσικά και είναι αλήθεια ότι αν είχαμε σε έναν τόπο πχ 10.000 ξένους συνταξιούχους, ουσιαστικά θα είχαμε 10.000 ανθρώπους με υψηλά (για την Ελλάδα) εισοδήματα + συγγενείς και φίλους τους που θα έρχονταν για επίσκεψη κλπ, θα είχαμε μία πραγματική οικονομική επανάσταση σε αυτό το σημείο της Ελλάδας. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν Ευρωπαίοι, πιθανότατα χριστιανοί, με κοινή κουλτούρα και χαρακτηριστικά με εμάς, εύκολα αφομοιώσιμοι. Όμως δεν είμαι σίγουρος ότι στην πράξη επιθυμούμε κάτι τέτοιο…

Ωραία είναι τα κούφια λόγια στα συνέδρια, οι μεγαλοστομίες διάφορων ειδικών και μη, όμως αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά στην Ελλάδα για τα τουριστικά ακίνητα και την αγορά των ξένων, καλό θα είναι να πούμε και μερικές αλήθειες που συνήθως «ξεχνιώνται»:

Α. «Οι ξένοι εύποροι συνταξιούχοι» δεν πληρώνουν 1.000.000 για το σπίτι που θα αγοράσουν, αλλά 150.000 – 300.000 Ευρώ

Απορώ πραγματικά γιατί κανείς δημοσιογράφος δεν θέτει ένα απλό ερώτημα, όταν ακούει μεγαλοστομίες: Σε ποιους απευθυνόμαστε ως πελάτες; Ποιο είναι το προφίλ τους;

Στη χώρα που η μεγάλη πλειοψηφία ψάχνει μόνο το εύκολο και γρήγορο κέρδος, έχουμε μπερδευτεί και στο θέμα αυτό:

• Θεωρούμε ότι «οι ξένοι που θα αγοράσουν τουριστικά ακίνητα θα πρέπει να πληρώσουν πολλά, να συγκρουστούν και να πλειοδοτήσουν απέναντι σε εφοπλιστές» κλπ.
• «Αυτοί που θέλουν να δώσουν λίγα είναι αυτοί που θα πληρώσουν 250.000 Ευρώ για να πάρουν golden visa».

Πόσο κερδίζει όμως η Ελληνική οικονομία από τις δύο αυτές κατηγορίες επενδυτών; Λίγο ως ελάχιστα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η golden visa έχει προκαλέσει και αθέμιτο ανταγωνισμό, οδηγώντας τις τιμές στα ύψη και κρατώντας χιλιάδες (πλέον) ακίνητα συνήθως… άδεια.

Στην πραγματικότητα ο «πελάτης στόχος» ψάχνει ακίνητα αξίας 150.000 – 300.000 Ευρώ. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Β. Οι «ξένοι εύποροι» θέλουν να ζήσουν στο σπίτι, όχι να έρθουν για 2 εβδομάδες / να το δώσουν για τουριστική εκμετάλλευση

Οι δύο παραπάνω κατηγορίες επενδυτών (βαθύπλουτοι + golden visa) έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Θα μείνουν λίγο ή καθόλου στα ακίνητα που αγόρασαν. Στην πραγματικότητα όμως οι ξένοι που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν είναι άνθρωποι που θα μείνουν σε αυτά!

• Αυτοί συνήθως πληρώνουν λιγότερα, γιατί δεν είναι βαθύπλουτοι
• Μένουν στο ακίνητο που αγόρασαν 4 – 8 μήνες τον χρόνο
• Ουσιαστικά ξοδεύουν στον τόπο που ζουν τη σύνταξη / τον μισθό τους
• Εκτιμώνται σε αρκετά εκατομμύρια άτομα…

Η Ελλάδα στοχεύει λάθος επιτρέποντας στις διάφορες μικρές κλειστές τοπικές κοινωνίες να σηκώνουν τόσο ψηλά τον οικονομικό πήχη μιας επένδυσης σε τουριστικό ακίνητο, μιας και στο τέλος από αυτόν περνάει μόνο κάποιος πολύ πλούσιος.

Εμείς ως χώρα χρειαζόμαστε όχι κάποιον πάμπλουτο που συνήθως δεν έχει τον χρόνο να μείνει για πολύ στη χώρα μας, ή αγοράζει ένα σπίτι και το δίνει προς τουριστική εκμετάλλευση για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Εμείς θέλουμε τους ξένους εύπορους πολίτες που θέλουν να ζήσουν στην τουριστική τους κατοικία!

Γ. Οι «ξένοι εύποροι αγοραστές ακίνητων που θα ζήσουν στα μέρη μας» θέλουν υπηρεσίες όλον τον χρόνο

Η Ελλάδα, η Ελληνική οικονομία, θέλει τους πολλούς με τα μεσαία εισοδήματα, όχι τους ελάχιστους με τα λίγα, που σηκώνουν στα ύψη τις τιμές και στην πράξη έχουν πολύ μικρό «αποτύπωμα» στην τοπική οικονομία.

Οι πολλοί θα γίνουν πελάτες για τα πάντα, όλον τον χρόνο. Από καλές ιατρικές υπηρεσίες (σχεδόν όλοι τους έχουν και «απίστευτες» ασφαλιστικές καλύψεις), υπηρεσίες ευζωίας (wellness το λέμε στην Κατερίνη), καλό φαγητό, ψώνια στα μαγαζιά και ό,τι άλλο μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Φαντάσου ένα ζευγάρι τουριστών που ζει με 3.000 – 5.000 Ευρώ / μήνα στο σπίτι του στην Ελλάδα για 4 – 8 μήνες τον χρόνο: Χρειάζεται τα πάντα και εύκολα πληρώνει για όλα. Σκέψου τώρα να είχαμε 100.000 τέτοιους ανθρώπους σε έναν νομό, τι ευλογία θα ήταν για την πατρίδα μας, για την περιοχή αυτή…

Δ. Η αγορά τουριστικών ακινήτων δεν είναι τα 10 πανάκριβα ακίνητα που πουλήθηκαν σε κάθε νησί, αλλά τα 1.000 «μεσαία» ακίνητα που δεν πουλήθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα

Διαβάζω βαρύγδουπες και βαθυστόχαστες αναλύσεις για τις τιμές των τουριστικών ακινήτων και το πόσο πολύ ανέβηκαν. Μπράβο. Ε και; Γίνονται άραγε τόσες πολλές πράξεις σε ένα νησί / σε μία περιοχή, έτσι ώστε να φέρουμε πολύ και ποιοτικό κόσμο για να ζήσει; Όχι!

Οι επενδύσεις είναι λίγες, αλλά λειτουργούν ως σημεία αναφοράς και «σηκώνουν» τις τιμές. Όμως η Ελλάδα δεν κερδίζει πολλά από τα 10 ακριβά ακίνητα που πουλήθηκαν στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη. Θα κέρδιζε πολύ περισσότερα αν υπήρχε ένας σοβαρός άνθρωπος να ακούσει τους ειδικούς και να σχεδιάσει πχ ένα συγκρότημα 500 κατοικιών με μέση τιμή τις 250.000 – 300.000 Ευρώ. Οι άνθρωποι που θα έρχονταν σε αυτό θα μετατρέπονταν γρήγορα σε μόνιμους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και θα «άφηναν» 1.000.000 – 2.000.000 Ευρώ / μήνα στην τοπική οικονομία, φρέσκο χρήμα που λείπει τραγικά σήμερα.

Ε. Πολεοδομικά δεν θέλουμε να σοβαρευτούμε και να επιτρέψουμε τη μαζική και οργανωμένη ανάπτυξη οικισμών

Έχοντας μάθει τη δουλειά των ακινήτων στη Ρουμανία (όπου ένας επενδυτής παίρνει ένα ακίνητο εκτός σχεδίου, καταθέτει πρόταση στον δήμο για την πολεοδόμησή του και σε έναν χρόνο περίπου βγάζει άδειες για να το μετατρέψει σε μία επένδυση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά), συνεχίζω να απορώ με το υπέροχο, λατρεμένο «πολεοδομικό χάος» που επικρατεί στη χώρα μας.

Έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι οι δρακόντιοι νόμοι για την εκτός σχεδίου δόμηση θα αποτρέψουν την άναρχη δόμηση, ενώ στην πράξη έχουν πετύχει ακριβώς το αντίθετο! Έχουμε μάθει να «αποθεώνουμε» όσους κατάφεραν να κτίσουν παράνομα περισσότερα τετραγωνικά και στη συνέχεια να τα νομιμοποιήσουν, επιβραβεύοντας πάντα τον «πονηρό» από τον τίμιο.

Μου λένε πολλοί γνωστοί και φίλοι από τον κλάδο των ακινήτων στην Ελλάδα ότι είμαι άδικος όταν τους λέω πως δεν μπορούν να υλοποιηθούν στην Ελλάδα πολλές αναπτύξεις 100 – 1.000 τουριστικών κατοικιών. Στην πράξη όμως πόσες έχουν γίνει; Απειροελάχιστες… 

• Από την ώρα που θα ξεκινήσει κάποιος να ασχολείται με το θέμα μέχρι την ώρα που θα βγάλει άδεια δόμησης θα περάσουν… αρκετά χρόνια.
• Η άδειά του αυτή δεν σημαίνει τίποτε στην πράξη. Πάντα μπορεί να βρεθεί κάποιος που θα ενοχληθεί από την επένδυση και θα πάει στα δικαστήρια για να τη σταματήσει (υπάρχουν επενδυτές με μπλοκαρισμένα έργα για 10 – 20+ χρόνια… στην Ελλάδα έχουμε καταλήξει να θεωρούμε λογική μία τέτοια εξέλιξη).
• Τα λίγα οικόπεδα που έχουν περάσει από όλη τη γραφειοκρατική διαδικασία συνήθως δεν έχουν υποδομές, ενώ τα τετραγωνικά που κτίζουν είναι πάντα λίγα, λες και αν προσθέταμε άλλον έναν όροφο θα καταστρεφόταν το φυσικό περιβάλλον… (την ώρα που θα μειωνόταν το κόστος της επένδυσης και θα μπορούσε να πουληθεί το τελικό προϊόν φθηνότερα).
• Με τα χρόνια να περνάνε και τα κόστη στα ύψη, τα έργα καταλήγουν να είναι πανάκριβα, να μπορούν να τα «σηκώσουν» μόνο πολύ μεγάλοι επενδυτές (με χρόνο και χρήμα για να περιμένουν), που συνήθως επιλέγουν να στοχεύσουν στην ασφάλεια των πολύ ακριβών αναπτύξεων…

Εκτός από αυτό το θέμα, έχουμε και τα άπειρα μεμονωμένα σπίτια που κτίζονται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και δεν «υπακούν» σε μία κεντρική κατεύθυνση, με συγκεκριμένα χρώματα και υλικά, για να αναδειχθεί το περιβάλλον.

«Δηλαδή, Ηλία, θέλεις άναρχη δόμηση παντού και τεράστιες πολυκατοικίες μπροστά στη θάλασσα; Να γίνουμε «περιοχή φθηνού τουρισμού» όπως πχ η Βουλγαρία που έκτισε όλο της το παραλιακό μέτωπο;

Όχι! Προς Θεού! Προτείνω όμως:

• Οργανωμένη δόμηση, για να μην ψάχνουν όλοι «το παράθυρο» και το παράνομο.
• Δυνατότητα να γίνουν πολλές αναπτύξεις με στόχο τους εύπορους και όχι πάμπλουτους, αυτούς που θέλουν 80 – 100 μέτρα και μία ωραία θέα, όχι αυτούς που θέλουν 200 – 400 μέτρα, πισίνα και ελικοδρόμιο.
• Όσο γίνεται πιο κοντά στους αστικούς ιστούς των πόλεων, όπου αυτό είναι εφικτό! Να μπορούν να έρθουν και να ζήσουν εδώ οι ιδιοκτήτες, να ενσωματωθούν στα χωριά και τις πόλεις μας!

ΣΤ. Οι τοπικές «αγκυλώσεις» διώχνουν άπειρους «μεσαίους» επενδυτές

«Τι με λες, ρε φιλαράκι τώρα» θα μου πει ο φίλος μου από τη Θεσσαλονίκη… «τι κάπνισες και δεν μας δίνεις και εμάς; Ποιος θα τα αφήσει να γίνουν όλα αυτά; Στην Ελλάδα είσαι» και θα έχει δίκιο.

Γνωρίζω και εγώ ότι οι τοπικές κοινωνίες σε πολλές περιπτώσεις δεν θέλουν στην πραγματικότητα σοβαρούς επενδυτές, ούτε επενδύσεις που απευθύνονται στους «μεσαίους», τους εύπορους Ευρωπαίους. Σήμερα στην Ελλάδα προτιμάμε να υπάρχουν σε κάθε τοπική κοινωνία 10 – 20 που βγάζουν πολλά χρήματα πουλώντας λίγα και πανάκριβα ακίνητα + να υπάρχουν μερικές δεκάδες ακόμη που εργάζονται στα έργα αυτά, παρά να δούμε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και νέο χρήμα να ρέει σε μία περιοχή, από τους ξένους που θα ξοδεύουν εκεί τις μεγάλες συντάξεις τους.

Αυτές οι «αγκυλώσεις» δεν προέρχονται ούτε από το κράτος, ούτε από τους πολιτικούς. Από τα «δίκαια αιτήματα των πολιτών» προέρχονται, τα οποία εισακούουν οι πολιτικοί, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, διώχνοντας στην πράξη τους πολλούς «μεσαίους οικονομικά» επενδυτές. 

Ζ. Οι Έλληνες στην πλειοψηφία μας ψάχνουμε τα πολλά από λίγους και όχι τα λίγα από πολλούς, θέλουμε εύκολα, ξεκούραστα χρήματα (και στα τουριστικά ακίνητα)

Όπως οι συνδικαλιστές έδιωξαν τις περισσότερες βιομηχανίες στην Ελλάδα (και τις υπόλοιπες το Ελληνικό κράτος δημιουργώντας σε αυτές άπειρα προβλήματα ή επιβάλλοντάς τους βαρειά φορολογία), έτσι και εμείς οι πολίτες είμαστε αυτοί που στην πλειοψηφία μας ουσιαστικά διώχνουμε τους μεγάλους επενδυτές στον χώρο των τουριστικών ακινήτων.

Η λογική της «ήσσονος προσπάθειας» είναι εμπεδωμένη σε μεγάλο βαθμό στην Ελληνική κοινωνία, διαπερνώντας κόμματα, ιδεολογίες και παρατάξεις. Έτσι, για κάθε έναν σοβαρό επαγγελματία συνήθως συναντάμε άλλους 1 – 2 που σκέφτονται «πώς θα τα αρπάξουν γρήγορα» (και συχνότατα σπάνε τα μούτρα τους). Το ίδιο μοντέλο φαίνεται ότι έχει εδραιωθεί και στην πλειοψηφία του κλάδου των τουριστικών ακινήτων.

«Να πουλήσουμε λίγα ακίνητα με τεράστιες τιμές, να τα κονομήσουμε και να είμαστε οι πανέξυπνοι που δαγκώσαμε τους ξένους». Αυτό σκέφτονται οι περισσότεροι που ασχολούνται με το θέμα, έχοντας ως πρότυπά τους όσους κατάφεραν όντως να «δαγκάσουν». 

Χωρίς γνώση και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα, οι τοπικοί παράγοντες / πολιτικοί της κεντρικής σκηνής παραμένουν στα ευχολόγια, ικανοποιώντας τα κοντόφθαλμα αιτήματα των ψηφοφόρων τους και στερώντας από πολλές περιοχές της Ελλάδας τεράστια και επαναλαμβανόμενα έσοδα!

Η. Παρά τα μεγάλα λόγια, στην πράξη λίγοι έχουν καταλάβει πως λειτουργεί το μοντέλο

Ναι, αυτό είναι το νόημα και η υπεραξία του να φέρεις ανθρώπους να μείνουν στη χώρα σου και να αγοράσουν χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες τουριστικά ακίνητα:

Τα ε πα να λαμ βα νό με να έσοδα

Όποιος ασχολείται με τις επενδύσεις ξέρει πως οι καλύτερες είναι αυτές που του δίνουν σταθερά και επαναλαμβανόμενα έσοδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο! Αυτές οι χρηματοοικονομικές ροές είναι και το όνειρο καθενός που κτίζει μακρόχρονα την επενδυτική του θέση, ξέροντας πως η σωρευτική δύναμη των εσόδων αυτών είναι πιο ισχυρή σχεδόν από κάθε άλλη επένδυση.

Το ίδιο ισχύει και με τις κατά τόπους τοπικές οικονομίες! Μέχρι τώρα η προτεραιότητα ήταν στο να έχει μία τοπική κοινωνία «πολλούς δημοσίους υπαλλήλους», ή «πολλούς φοιτητές» ή «κάποιο μεγάλο στρατόπεδο», έτσι ώστε τα επιπλέον έσοδα που μπαίνουν στην αγορά κάθε μήνα να δημιουργούν πλούτο για τους πολλούς!

Ε λοιπόν τον 21^ο αιώνα ο καλύτερος τρόπος για να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο δεν είναι να παρακαλάμε για άλλο ένα τμήμα ΤΕΙ στην περιοχή, ή να ζητάμε να μείνει (χωρίς επιχειρησιακό λόγο) ένα στρατόπεδο στην πόλη! Είναι να επιτρέψουμε / απλοποιήσουμε / φτιάξουμε τις υποδομές / στηρίξουμε τη δημιουργία παραθεριστικών οικισμών για εύπορους ξένους, έτσι ώστε να φέρουμε 500 – 1.000 – 2.000 ανθρώπους σε μία περιοχή, άτομα που συνήθως μόνο λεφτά θα μας αφήσουν, χωρίς να διεκδικούν μερίδιο από τις δουλειές. Αντιθέτως, θα δημιουργήσουν μόνιμο πλούτο και θέσεις εργασίας στην περιοχή, εκτοξεύοντάς τη μέσα σε μερικά χρόνια, ανεβάζοντας τους μισθούς, γεμίζοντας τα ταμεία ακόμη και σε μία κακή τουριστική χρονιά.

Ναι, είναι υπέροχο ότι έρχεται πχ ο Tom Hanks στην Ελλάδα και κάνει εδώ τις διακοπές του, το ίδιο και ο Ρώσος που θα μετατρέψει τον «Σκορπιό» σε τουριστικό θέρετρο με τιμή ενοικίασης 1.000.000 Ευρώ / εβδομάδα! 

Όμως περισσότερα θα κερδίσουμε αν έχουμε 1.000 εύπορους συνταξιούχους ή digital nomads από τη Γερμανία, τη Δανία, τη Σουηδία, τη Γαλλία και το Βέλγιο, που θα γίνουν οι «πρεσβευτές» ενός τόπου, θα αφήσουν σε αυτόν τα χρήματά τους, θα καλέσουν φίλους, γνωστούς και συγγενείς, θα αναδείξουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την ευτυχία του να ζεις στην Ελλάδα! Μπορεί ο κατά τόπους δήμαρχος να μην καυχιέται για τις γνωριμίες του με τους διάσημους ξένους που έρχονται στον τόπο του, όμως θα καυχιέται για το επίπεδο ζωής που προσφέρει στους κατοίκους του!

Οι παραθεριστικές κατοικίες στην Ελλάδα είναι ίσως η νο.1 εντελώς ανεκμετάλλευτη πηγή πλούτου που έχουμε σήμερα. Μπορεί να μας φέρει περισσότερα επαναλαμβανόμενα έσοδα ακόμη και από τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου! Δυστυχώς λίγοι έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί στην πράξη το μοντέλο των παραθεριστικών κατοικίων και τι χρειάζεται για να προσφέρουν αυτές οι επενδύσεις πραγματικές υπηρεσίες στις τοπικές οικονομίες, σε διάφορα σημεία της πατρίδας μας. Σήμερα η στόχευσή μας είναι λανθασμένη, ή έστω «όχι στη σωστή κατεύθυνση». Ας φέρουμε τους πάμπλουτους που θα περάσουν και θα φύγουν, όμωςπροτεραιότητά μας πρέπει να γίνουν αυτοί που θα ζήσουν στον τόπο μας, με την τσέπη τους γεμάτη και απέραντη αγάπη για την Ελλάδα στην ψυχή τους.

Αν δεν αλλάξουμε κατεύθυνση, αν δεν γίνουν σε τοπικό (πρωτίστως) επίπεδο κινήσεις οργάνωσης και στήριξης τέτοιου είδους αναπτύξεων, σε διαβεβαιώ ότι το 2050 θα συνεχίσουμε να λέμε ότι «έχουμε κάποια πανάκριβα ακίνητα» (ουάου) και να «ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα φέρουμε συνταξιούχους επενδυτές στα μέρη μας».

Η Ελλάδα είναι ένας υπέροχος τόπος που όσο και να τον καταστρέφουμε συνεχίζει να μας ευλογεί με τη μοναδικότητά του και να φέρνει εδώ τουρίστες από κάθε σημείο της γης. Όταν αποφασίσουμε να «ακούσουμε» τι θέλουν οι υποψήφιοι επενδυτές και να τους το προσφέρουμε ως προϊόν, τότε θα μετατρέψουμε την ευλογία της πατρίδας μας σε μία μόνιμη πηγή πλούτου για τους (πολλούς) κατοίκους της. Με σχεδιασμό και έργα.

Αν δεν μας αρέσουν όλα αυτά, ας αρκεστούμε να διαβάσουμε του χρόνου πως «το 2023 οι τιμές των ακινήτων στα κορυφαία παραθεριστικά θέρετρα αναμένεται να αυξηθούν με ένα επιπλέον 10%, ενώ δεν έλειψαν και οι συναλλαγές όπου ο Χ διάσημος / πάμπλουτος πλήρωσε Ψ Ευρώ για να αγοράσει το Ω ακίνητο».

Η Ελλάδα θα αλλάξει με έργα και τομές, με όσα λογικά και αυτονόητα εφάρμοσαν εδώ και δεκαετίες άλλοι συν-ευρωπαίοι, με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Εσύ τι γνώμη έχεις;