ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

Συγχώρα και προχώρα παρακάτω. Ζήσε το μέλλον, όχι το παρελθόν

«Μπήκα στο γραφείο του, αποφασισμένος να ξεκαθαρίσω το θέμα αυτό μια και καλή. Είδα μπροστά μου έναν διαφορετικό άνθρωπο από αυτόν που ήξερα τόσα χρόνια. Φορούσε ένα ακριβό κοστούμι, αλλά θα έβαζα και στοίχημα πως δεν ήταν στο μέγεθός του. Μύριζε ένα βαρύ άρωμα, ενώ είχε βάψει και τα μαλλιά του.

– «Καλώς τον, κάθισε»

Φ: «Ευχαριστώ, κύριε» απάντησα, αλλά δεν κάθησα.

– «Τί θέλεις να συζητήσουμε;»

Φ: «Σχετικά με τα χρήματα που πρέπει να λάβω από εσάς»

– «Χρήματα για εκείνη τη συναλλαγή;»

Φ: «Ναι, τα δικά μου 40.000 Ευρώ».

– «Δηλαδή θέλεις να μου πάρεις 40.000 Ευρώ…»

Φ: «… ακριβώς κύριε, όπως συμφωνήσαμε. 40.000 από τις 400.000 Ευρώ που εισπράξατε με τη δουλειά μου».

Το αφεντικό μου δεν απάντησε. Στα μάτια του ήμουν άλλος ένας χωριάτης, κάποιος «ντυμένος όπως ντύνονται οι κάτοικοι αυτής της μικρής πόλης», όπως είχε πει πολλές φορές στο παρελθόν. Πιθανόν να είδε και πάλι τη λάμψη στα μάτια μου, την ίδια λάμψη που τον έκανε να με εμπιστευτεί πριν από πολλά χρόνια. Θα άξιζε αυτή η λάμψη; Θα τηρούσε τον λόγο του; Γρήγορα σχημάτισα την εντύπωση ότι είχε ήδη πάρει την απόφασή του και σύντομα θα τη μάθαινα και εγώ…

Μία μεσαίου μεγέθους Ρουμανική πόλη, στα μέσα της δεκαετίας του 2010

Η: «Τι κάνεις, καλέ μου φίλε;»

Φ: «Ηλία, καλώς ήρθες! Τι έκπληξη! Ήρθες στην πόλη μου, έφτασες στο νέο μου γραφείο και ούτε καν μπήκες στον κόπο να με καλέσεις από πριν για να σε περιμένω!»

Η: «Είχα κάποιες δουλειές εδώ και σκέφτηκα να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στο νέο σου επαγγελματικό βήμα…»

Φ: «…άρα άκουσες…»

Η: «Φυσικά, φίλε μου»

Φ: «Όμως οι άλλοι μεσίτες λένε πως δεν ασχολείσαι άλλο με τα ακίνητα…»

Η: «Ασχολούμαι πιο περιορισμένα, με λιγότερο θόρυβο και μεγαλύτερη ηρεμία».

Φ: «Ξέρεις, ακόμη μιλάω για σένα σε πολλούς ανθρώπους εδώ… τους λέω για τον Έλληνα φίλο μου! Θυμάσαι τις μέρες που είχαμε πολλή δουλειά μαζί;»

Την περίοδο 2004 – 2009 ασχολήθηκα κατά κύριο λόγο με τη Ρουμανική αγορά ακινήτων, κάτι που συνέχισα ως και περίπου το 2015, έχοντας προσθέσει στην πορεία πολλές άλλες δραστηριότητες. Ξεκίνησα από το μηδέν και με την ευλογία του Θεού κατάφερα να ολοκληρώσω εκατοντάδες συναλλαγές, είτε ως μεσίτης, είτε ως επενδυτικός σύμβουλος ακινήτων (δεν είναι το ίδιο). Στη διάρκεια των χρόνων και της δουλειάς μου σε όλη σχεδόν τη Ρουμανία, απέκτησα φιλίες με πολλούς ανθρώπους, παντού στη χώρα. Ένας από αυτούς ήταν (και είναι) ο άνθρωπος αυτός, ας τον πούμε Φ. Ο Φ με τίμησε με τη φιλία του μιας και «ολοκληρώσαμε μαζί τόσες συμφωνίες και ποτέ σου δεν μου έκλεψες ένα Ευρώ», όπως έλεγε. Βλέπεις, τη σήμερον ημέρα το να τιμάς τον λόγο και τη συμφωνία σου θεωρείται αρετή…

Η συναλλαγή

Η: Τι έγινε με εκείνη τη συναλλαγή, για την οποία συζητούσαμε και ανταλλάσσαμε γνώμες τον τελευταίο ενάμιση χρόνο;» τον ρώτησα.

Φ: «Λες ότι μαθαίνεις τα πάντα, όμως αυτή σου ξέφυγε».

Η: «Το ομολογώ, έχεις δίκιο. Μπορείς να το προσθέσεις στην ατελείωτη λίστα των λαθών μου σε αυτή τη ζωή».

Για πάνω από έναν χρόνο, ο Φ πάλευε να ολοκληρώσει μία πολύ μεγάλη επένδυση, να πουλήσει ένα από τα πιο σημαντικά ακίνητα της πόλης του. Μου είχε ζητήσει να τον βοηθήσω, συμβουλεύοντας τον για το πώς να διαχειριστεί τους μεγάλους επενδυτές, τα διάφορα σύνθετα προβλήματα, «τους ακριβούς δικηγόρους με τη μύτη στο νταβάνι» (όπως έλεγε) και πολλά άλλα. Επειδή τον θεωρούσα και τον θεωρώ φίλο μου, τον συμβούλευσα όπου και όσο μπορούσα.

Φ: «… έτσι, όταν έλυσα όλα τα ζητήματα που είχαν εγείρει οι δικηγόροι του αγοραστή…»

Η: «… που ήταν σωστά, μεταξύ μας, όταν κάποιος επενδύει τόσα λεφτά, θα πρέπει πάντα να είναι επιφυλακτικός και να φροντίζει έτσι ώστε τα πάντα να εξελιχθούν απολύτως σωστά…»

Φ: … πιθανότατα… μετά και από αυτό το βήμα κατάφερα να συντονίσω τις δύο πλευρές και να ολοκληρώσω τη συναλλαγή. Ήταν πολύ δύσκολο, ειδικά αν λάβει κάποιος υπόψη τη συμπεριφορά του πωλητή και τις αλλεπάλληλες αλλαγές διάθεσής του».

Η: «Ναι, μου είπες για αυτόν τον άνθρωπο. Πάντως τα κατάφερες και αυτό μετράει! Μπράβο, φίλε!»

Φ: «Σε ευχαριστώ!».

Η: «Η μεγαλύτερη αγοραπωλησία στην πόλη…»

Φ: «… και της ζωής μου, θα έλεγα!»

Η: «Τέλεια! Τί εκανες τα λεφτά που έβγαλες; Που τα επένδυσες;»

Η ώρα της πληρωμής

Φ: «Ξέρεις, δούλευα στο υποκατάστημα ενός μεσιτικού γραφείου από το Βουκουρέστι, ήμουν μεσίτης εκεί και με καμάρι λέω ότι ήμουν εξαιρετικά πιστός στην εταιρεία».

Η: «Το επιβεβαιώνω, μιας και πριν καταλάβω ότι δουλεύεις για άλλον, σου πρότεινα να συνεργαστούμε και να ανοίξουμε κάτι μαζί και με απέρριψες ευγενικά».

Φ: «Σεβόμουν το αφεντικό μου και την ευκαιρία που μου έδωσε. Όμως…»

Η: «… και εγώ σεβάστηκα την απόφασή σου. Τι συνέβη μετά;»

Φ: «Αφού ολοκληρώθηκε η μεγάλη αυτή συναλλαγή, το αφεντικό μου απέφευγε να έρθει εδώ. Εισέπραξε όλη την αμοιβή και έμεινε στην πρωτεύουσα για αρκετό καιρό. Τον έπαιρνα τηλέφωνο, όμως μου έλεγε ότι θα πρέπει να περιμένω και όλα θα πάνε καλά. Αλλά η καθυστέρηση πλέον έφτανε τους δύο μήνες! Όταν έμαθα ότι θα έρθει στην πόλη για μερικές ώρες, άφησα κάθε μου άλλη δουλειά και πήγα κατευθείαν στο γραφείο μας.

Τα λεφτά αλλάζουν τον άνθρωπο…

«Μπήκα στο γραφείο του, αποφασισμένος να ξεκαθαρίσω το θέμα αυτό μια και καλή. Είδα μπροστά μου έναν διαφορετικό άνθρωπο από αυτόν που ήξερα τόσα χρόνια. Φορούσε ένα ακριβό κοστούμι, αλλά θα έβαζα και στοίχημα πως δεν ήταν στο μέγεθός του. Μύριζε ένα βαρύ άρωμα, ενώ είχε βάψει και τα μαλλιά του.

– «Καλώς τον, κάθισε»

Φ: «Ευχαριστώ, κύριε» απάντησα, αλλά δεν κάθησα.

– «Τί θέλεις να συζητήσουμε;»

Φ: «Σχετικά με τα χρήματα που πρέπει να λάβω από εσάς»

– «Χρήματα για εκείνη τη συναλλαγή;»

Φ: «Ναι, τα δικά μου 40.000 Ευρώ».

– «Δηλαδή θέλεις να μου πάρεις 40.000 Ευρώ…»

Φ: «… ακριβώς κύριε, όπως συμφωνήσαμε. 40.000 από τις 400.000 Ευρώ που εισπράξατε με τη δουλειά μου».

«Ένα θέμα ερμηνείας»

Το αφεντικό μου δεν απάντησε. Στα μάτια του ήμουν άλλος ένας χωριάτης, κάποιος «ντυμένος όπως ντύνονται οι κάτοικοι αυτής της μικρής πόλης», όπως είχε πει πολλές φορές στο παρελθόν. Πιθανόν να είδε και πάλι τη λάμψη στα μάτια μου, την ίδια λάμψη που τον έκανε να με εμπιστευτεί πριν από πολλά χρόνια. Θα άξιζε αυτή η λάμψη; Θα τηρούσε τον λόγο του; Γρήγορα σχημάτισα την εντύπωση ότι είχε ήδη πάρει την απόφασή του και σύντομα θα τη μάθαινα και εγώ…

– «Ξέρεις, νέε μου, είσαι ένα μεγάλο δίλημμα για μένα. Είσαι πραγματικά ο καλύτερος μεσίτης του γραφείου μου, ίσως και ο καλύτερος της πόλης. Όμως έχουμε να λύσουμε μία κατάσταση, πρέπει να την αναλύσω με προσοχή, είναι θέμα ερμηνείας…»

Φ: «Αφεντικό, εισπράξατε 400.000 Ευρώ, τα δικά μου είναι μόνο 40.000. Σε άλλα γραφεία θα πληρωνόμουν πολύ περισσότερα!»

– «Αλλά γιατί να τα μοιραστώ μαζί σου τα λεφτά μου;»

Φ: «Επειδή εγώ έκανα τα πάντα σε αυτή τη συμφωνία και επίσης επειδή μου το υποσχέθηκες! Όταν ένας μεσίτης υλοποιεί μία συμφωνία, παίρνει τμήμα της αμοιβής του γραφείου από τη συμφωνία αυτή!»

– «Αυτή είναι μία μάλλον ρομαντική προσέγγιση…»

Φ: «Μα είναι τα λεφτά μου! Τα δούλεψα!»

– «Όπως το βλέπω εγώ, είναι προτιμότερο για μένα να μη σε πληρώσω, να κρατήσω τα χρήματα και να σου ευχηθώ ό,τι καλύτερο στη συνέχεια της ζωής».

Φ: «Θα φύγω από την εταιρεία σου!»

– «Το ξέρω»

Φ: «Μα θα χάσεις τον καλύτερό σου συνεργάτη για μόλις 40.000 Ευρώ; Από εμένα θα ξαναβγάλεις κέρδη!»

– «Αυτό δεν είναι κάτι σίγουρο, ενώ τα 40.000 Ευρώ είναι τώρα στον τραπεζικό μου λογαριασμό».

Φ: «Ο Θεός σε βλέπει από ψηλά, να το ξέρεις».

– «Μπα, μάλλον είναι απασχολημένος βλέποντας άλλους. Και αν πάει κάτι τόσο στραβά, θα πάω να κάνω μία δωρεά στην εκκλησία».

Ο Φ έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω του βγαίνοντας από το γραφείο. Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε από την εταιρεία…

Η: «Γιατί δεν τον πήγες στα δικαστήρια;»

Φ: «Ηλία, ούτε αποδείξεις είχα, ούτε είμαι τέτοιος άνθρωπος…»

Συγχώρησε και προχώρησε. Ζήσε το μέλλον, όχι το παρελθόν

Ως εδώ είχα ακούσει σε γενικές γραμμές τι είχε συμβεί. Ο καλός μου φίλος Φ άφησε την εταιρεία και άνοιξε το δικό του μεσιτικό γραφείο…

Η: «Δεν νιώθεις άσχημα για όσα έγιναν; Δεν σου λείπουν τα λεφτά που σου έκλεψε αυτό το γουρούνι, αυτός ο ψυχικά τελειωμένος;» του είπα θυμωμένος…

Φ: Στην αρχή ναι, το ομολογώ. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια και σκεφτόμουν ότι με τα λεφτά αυτά θα αγόραζα ένα διαμέρισμα εδώ στην πόλη. Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής μου και εμπιστεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο για τόσα χρόνια! Ξέρεις καλύτερα από εμένα ότι το 10% που δικαιούμουν ήταν τίποτε μπροστά στο σύνηθες 50% που κρατάνε οι μεσίτες όταν κάνουν αυτοί τα πάντα!»

Η: «Και τι σε έκανε να αλλάξεις τρόπο σκέψης;»

Φ: «Αποφάσισα να ζήσω το μέλλον, όχι το παρελθόν. Αυτό θέλω να μάθω και στον γιο μου…»

Σηκώθηκα από την καρέκλα μου, κατευθύνθηκα προς αυτόν και τον αγκάλιασα.

Η: «Αν κατάφερες να βρεις εσωτερική ηρεμία και γαλήνη, είμαι περισσότερο από χαρούμενος για σένα!» του είπα και τραβήχτηκα λέγοντας με ένα πλατύ χαμόγελο «αυτό το γεγονός είναι μία εξαιρετική εξέλιξη και πρέπει να εορταστεί κατάλληλα, κερνάω φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο της πόλης! Άνοιξε μήπως κάποιο καινούριο, ή θα πάμε στο κλασσικό;»

Φ: «Πάντα βρίσκεις μία δικαιολογία για να βάλεις στην κουβέντα και το καλό φαγητό…» είπε ο Φ γελώντας με χαχανητά…

Η: «Τυχαίνει, φίλε μου. Τυχαίνει…»

Βρώμικα λεφτά

Θαύμασα τον φίλο μου για την προσέγγισή του απέναντι σε ένα μεγάλο πρόβλημα που του έτυχε στη ζωή και προσπάθησα να ακολουθήσω την ιστορία. Συχνά λέμε όλοι μας πως ο κόσμος μας είναι άδικος, όμως στη διάρκεια της σύντομης μέχρι τώρα ζωής μου σε αυτόν τον πλανήτη έχω παρατηρήσει πολλές περιπτώσεις που κάποιος τιμωρήθηκε για τις αμαρτίες του. Για τον παλιάνθρωπο που αρνήθηκε να πληρώσει τις 40.000 Ευρώ, θεώρησα ότι ουσιαστικά όλα τα χρήματα που εισέπραξε από τη συναλλαγή, και τα 400.000 Ευρώ του μετατράπηκαν σε «βρώμικα λεφτά».

Λίγες μόνο εβδομάδες μετά την παραίτηση του Φ από την εταιρεία που δούλευε, έκλεισε εντελώς το υποκατάστημά τους σε αυτή την πόλη. Η επίσημη εξήγηση ήταν πως «το αφεντικό δεν χρειάζεται άλλα λεφτά, έχει ήδη πολλά». Στην πραγματικότητα του έφυγαν όλοι οι συνεργάτες.

Από ό,τι κατάλαβα στη συνέχεια ο άνθρωπος αυτός προσπάθησε να «εξαγοράσει» την αγάπη του γιου του, δίνοντάς του ένα μεγάλο μέρος από τα 400.000 Ευρώ. Ο γιος ήταν δυστυχώς απροετοίμαστος ψυχικά για μία τέτοια εξέλιξη και σε λιγότερο από έναν χρόνο έχασε όλα τα χρήματα, ενώ κατέληξε και χρήστης «δύσκολων» ναρκωτικών ουσιών.

Το πρώην αφεντικό του Φ «κατάφερε» να χάσει τα υπόλοιπα χρήματά του σε δύο περίπου χρόνια. Βλέπεις, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτοιμοι πνευματικά και συναισθηματικά για να διαχειριστούν πολλά λεφτά, ειδικά αν δεν τα κέρδισαν με σκληρή δουλειά.

Βουκουρέστι, 2018

Η: «Τι έκπληξη! Ήρθες να με δεις!»

Φ: «Αφού ήρθα στο Βουκουρέστι, είπα να περάσω και εγώ να δω το νέο σου γραφείο στο κέντρο».

Η: «Έλα να τα πούμε, φίλε μου»

Φ: «Θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σου, Ηλία»

Η: «Ρίχτο»

Φ: «Ήσουν ένα από τα λίγα άτομα στα οποία μίλησα για το πρώην αφεντικό μου»

Η: «Ναι, σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου. Έμαθα ότι έχει πολλά προβλήματα στη ζωή του»

Φ: «Αυτός ο τύπος δεν έχει ιερό και όσιο! Ξέρεις τι έκανε; Με πήρε τηλέφωνο την περασμένη εβδομάδα!»

Η: «Τι ήθελε;»

Φ: «Δανεικά…»

Η: «…»

Φ: «Τον έχω συγχωρέσει για όσα το κακό που μου προξένησε, όμως αυτό παραπάει…»

(Στα χρόνια που πέρασαν, ο Φ έφτασε να κερδίζει ακόμη και 100.000 Ευρώ τον χρόνο, με την αξία, τον επαγγελματισμό και τη σκληρή δουλειά του).

Η ζωή δεν είναι μία ευθεία γραμμή, έχει συνεχώς ανηφόρες και κατηφόρες, ειδικά αν είσαι στον ιδιωτικό τομέα. Έχω γνωρίσει άπειρα πρόσωπα που είναι συναισθηματικά ή πνευματικά μπλοκαρισμένα σε μία κατάσταση, ή σε ένα πρόβλημα που τους συνέβη πριν από χρόνια. Καταλήγουν να ζουν το παρελθόν τους ξανά και ξανά, κυριολεκτικά απουσιάζοντας από το παρόν και το μέλλον τους. Μερικοί από αυτούς ξυπνούν έστω και αργά, άλλοι παραμένουν μπλοκαρισμένοι για όλη τους τη ζωή, χωρίς να το καταλαβαίνουν.

Το ξέρω, είναι δύσκολο να αφήσουμε ένα πρόβλημα πίσω μας και να προχωρήσουμε, πάντα είναι πιο εύκολο να νιώσουμε άσχημα για ένα λάθος μας στο παρελθόν, για κάποιον που μας φέρθηκε απρεπώς, για μία προδοσία ή μία άσχημη εξέλιξη ενός προβλήματος. Αν όμως κάνουμε την προσπάθεια να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν και να το αποδεχθούμε, αν επικεντρωθούμε στο να ζήσουμε το παρόν και το μέλλον μας, σύντομα θα καταλάβουμε ότι αυτό είναι που μετράει περισσότερο: Να χρησιμοποιήσουμε τα λάθη του παρελθόντος ως πολύτιμη σοφία που θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και θα μας βοηθήσει να κτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον, πετώντας / εγκαταλείποντας κάθε άχρηστο «πνευματικό ή συναισθηματικό βαρίδιο» από το παρελθόν.

Ο Φ το έκανε, το ίδιο και εγώ στη ζωή μου. Μπορείς και εσύ, αρκεί να το θελήσεις!

Τι γνώμη έχεις;

Reader Interactions

Ilias P. Papageorgiadis

Ilias Papageorgiadis

Ο Ηλίας Π. Παπαγεωργιάδης είναι επιχειρηματίας και σύμβουλος επιχειρήσεων, με δραστηριότητα από το 1993, πολλά και πετυχημένα projects, έντονη κοινωνική δράση, ενώ έχει συγγράψει και 4 βιβλία.

Διατυπώστε την άποψη σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Γνώση και ουσία στην εκδήλωση της χρονιάς!

ΕΛΛΑΔΑ, 2025: ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ, ΑΚΙΝΗΤΑ, ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Πρόλαβε ΤΩΡΑ τις
Early Bird τιμές!

30.11 - 01.12/2024

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Θέλεις να λαμβάνεις τα κείμενά μου απευθείας στο email σου;

Με ένα newsletter κάθε εβδομάδα. Επίσης θα πάρεις με προτεραιότητα τα υπό έκδοση e-books μου.

Με την εγγραφή σου συμφωνείς στην Πολιτική Τήρησης Απορρήτου του blog μου