Με «ξεβόλεμα» θα βελτιώσεις τη ζωή σου. (Ξέρεις πόσα βγάζει το καλοκαίρι μία καθαρίστρια;)

Μη βιαστείς να απαντήσεις. Μπορεί να εκτεθείς… (ο δρόμος για την επιτυχία υπάρχει, όμως απαιτεί δουλειά και «μάτια ανοικτά»)

«Τι θα έκανες αν τα έχανες όλα, Ηλία;»

Στη ζωή μου έχω περάσει και καλές και (πολλές) δύσκολες στιγμές, όπως κάθε άνθρωπος του επιχειρείν. Αν ξαφνικά αύριο το πρωί βρισκόμουν χωρίς δουλειά και χωρίς τις γνώσεις που έχω συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια, ένα πράγμα θα έκανα: Θα πρότεινα στον αδερφό μου να φύγουμε και να πάμε σε μία από τις κορυφαίες τουριστικές περιοχές, για να αρχίσουμε να… καθαρίζουμε τουριστικά καταλύματα. Στην αρχή θα καθαρίζαμε εμείς, μετά (υποθέτω ότι) θα προσθέταμε άτομα στην ομάδα μας.

– «Θα πήγαινες να καθαρίζεις σπίτια, Ηλία;» μπορεί να με ρωτήσεις με έκπληξη. Γιατί όχι, σε κρεοπωλείο ξεκίνησα να δουλεύω από 12 χρονών, δεν τη φοβάμαι τη δουλειά, αντίθετα, αυτή με κάνει πιο δυνατό.

Το γιατί θα πήγαινα δεν με ρώτησες…

Τα μαθηματικά του καθαρισμού τουριστικών ακινήτων σε πολλές περιοχές της Ελλάδας

Το αντιλήφθηκα και το έγραψα πρώτη φορά το 2022. Μου έκαναν πλάκα… το έγραψα το 2023, πάλι τα ίδια… φέτος όμως έχουν καταλάβει σχεδόν όλοι τη μεγάλη αλλαγή που έχει συντελεστεί. Για αυτό και μου έχουν μιλήσει για πάνω από δέκα (10) περιοχές της Ελλάδας όπου οι καθαρίστριες έχουν κάνει… «καρτέλ» και χρεώνουν 18 Ευρώ / ώρα για καθαρισμό, ενώ τα 10 Ευρώ την ώρα σε άλλες περιοχές θεωρούνται «φθηνά». Μου μεταφέρθηκε και η τιμή σε περιοχές της Χαλκιδικής με τα «25 Ευρώ / κατάλυμα» για 1 – 1,5 ώρα δουλειάς.

Επίσημα οι (συνήθως αλλοδαπές) αυτές κυρίες δουλεύουν 8 ώρες τη μέρα ή τι έχει δηλωθεί. Στην πράξη οι ώρες δουλειάς λέγεται ότι κυμαίνονται από 8 ως 12 – 14, με την αμοιβή να παραμένει στα… 18 Ευρώ την ώρα.

Καλά διαβάζεις… μία κυρία που καθαρίζει τουριστικά καταλύματα το καλοκαίρι ως ανεξάρτητη και όχι υπάλληλος εισπράττει 18 * 12 = 216 Ευρώ (!) τη μέρα! Το αν δηλώνονται ή όχι, δεν το ξέρω, όμως κάποιος που θα εργαστεί 26 μέρες τον μήνα μπορεί εύκολα να πάρει… 5.000+ Ευρώ τον μήνα Χ 3 ή 4 μήνες σίγουρα, μπορεί και περισσότερο…

ΥΓ. Και δεν βρίσκεις, είναι περισσότερη η ζήτηση από την προσφορά… (Όχι λόγω «υπερτουρισμού», αλλά λόγω υπερ-επιλογής της πλειοψηφίας να υπερ-αποφεύγει τις κουραστικές εργασίες).

Οι λύσεις δεν έρχονται από την «απλή δουλειά»

– «Μα θα πας να ξεσπιτωθείς;»

Αν έχω καταστραφεί / έχω ανάγκη χρήματα, γιατί να μην το κάνω; Θα μου πέσει η μύτη; Πώς θα ζήσω το παιδί μου; Με τα… πεντάμηνα του δήμου, παρακαλώντας τον δημοτικό σύμβουλο;

Πώς θα λύσω τα προβλήματά μου / θα βάλω λεφτά στην άκρη / θα αλλάξω τη ζωή μου αν δεν κάνω κάτι που θα με ξεβολέψει; Θα καθίσω να περιμένω να «βρω δουλειά πάνω στο πτυχίο μου;» (όπως λένε όσοι πιστεύουν πως επειδή σπούδασαν κάτι η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να τους βρει αντίστοιχη εργασία).

Θα κλαίω επειδή η ζωή ήταν άδικη μαζί μου; «Λύνει κάποιο πρόβλημα; Όχι», όπως θα έλεγε και η μητέρα μου.

Ταυτόχρονα επιλέγοντας να μπω στους καθαρισμούς «from the ground up» (όπως λέμε εμείς στην Κατερίνη όταν κάποιος μπαίνει στη δουλειά από το τελικό της σημείο, κάνοντας κυριολεκτικά τη χειρωνακτική εργασία) γρήγορα θα αποκτούσα όνομα και γνωριμίες στη συγκεκριμένη τουριστική περιοχή, ανοίγοντας πόρτες, ευκαιρίες για άλλες δουλειές, γνώση για το τι γίνεται στα ακίνητα κλπ.

Την ώρα που πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για αυτούς να αλλάξουν τα δεδομένα της ζωής τους, η Ελλάδα φαίνεται να έχει όλο και περισσότερες τέτοιες «ευκαιρίες ξεβολέματος, με καθαρό, μετρήσιμο όφελος».

(Μετά την τελευταία μας μεγάλη οικονομική ζημιά, με τον αδερφό μου δουλέψαμε για χρόνια 14 – 18 ώρες τη μέρα, για να σταθούμε ξανά στα πόδια μας…)

Ο τουρισμός και η αγορά εργασίας αλλάζουν. Η προσφορά και η ζήτηση λειτουργούν

Σε ετήσια βάση ο διευθυντής μίας μεγάλης εταιρείας κερδίζει περισσότερα από τις καθαρίστριες στις τουριστικές μας περιοχές. Αν όμως μιλήσουμε για το τετράμηνο της πιο έντονης τουριστικής κίνησης, επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω! Στην Ελλάδα όπου οι μισθοί είναι χαμηλοί (γιατί διώχνουμε τις επενδύσεις και περιμένουμε από το… Κράτος να τους αυξήσει) δεν είναι πολλοί αυτοί που κερδίζουν καθαρά 5.000 Ευρώ τον μήνα ως εργαζόμενοι. Έτσι για τη συγκεκριμένη περίοδο οι καθαρίστριες μάλλον περνάνε σε έσοδα τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στην Ελλάδα.

– «Και τι έγινε, ρε Ηλία; Να πάμε όλοι να καθαρίζουμε σπίτια σε τουριστικές περιοχές;»

Μεταξύ μας, η συγκεκριμένη εργασία έχει γίνει περιζήτητη όχι μόνο στην τουριστική περίοδο, αλλά όλον τον χρόνο, με την προσφορά να είναι πολύ μικρότερη από τη ζήτηση και στις μεγάλες πόλεις. (Ρώτα να σου πουν ότι το να βρεις καθαρίστρια στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο είναι δύσκολο και ακριβό σπορ…)

Αυτό που προσπαθώ να σου εξηγήσω είναι ότι αν προσπαθήσεις να σκεφθείς λίγο out of the box, έξω από αυτά που νομίζουμε ότι ξέρουμε, θα διαπιστώσεις ότι ναι μεν αλλάζει το επιχειρείν και πολλά πράγματα δυσκολεύουν στην αγορά εργασίας, από την άλλη όμως δείχνουν να υπάρχουν «εκεί έξω» πολλές και διαφορετικές ευκαιρίες για εργασία με καλές αμοιβές, αρκεί να θέλεις να… ξεβολευτείς.

Η προσφορά και η ζήτηση έχουν αρχίσει να λειτουργούν ξανά. Όχι όπως συνέβη στο παρελθόν, ούτε όπως θα θέλαμε οι περισσότεροι, ιδανικά μέσω της στήριξης του ιδιωτικού τομέα να κάνει επενδύσεις και από εκεί να δημιουργηθούν πολλές και καλά αμειβόμενες δουλειές.

Πλέον οι ελλείψεις δημιουργούνται για άλλους λόγους…

Η… παράξενη νέα πραγματικότητα

Σήμερα στην Ελλάδα και την Κύπρο (και γενικότερα τον δυτικό κόσμο) έχει διαμορφωθεί μία νέα πραγματικότητα στην αγορά εργασίας, που μπορούμε να τη δούμε μόνο αν αφήσουμε στην άκρη τα «παραμορφωτικά γυαλιά» της πολιτικής. Έχουμε γύρω μας:

Α. Πάρα πολλούς σκληρά εργαζόμενους, που διαγκωνίζονται να κερδίσουν δουλειές με μικρή προστιθέμενη αξία και μεγάλη προσφορά = ταλαιπωρούνται από τους χαμηλούς μισθούς.

Β. Αρκετούς πιο «χαλαρά» εργαζόμενους, που προτιμούν πιο «cool» δουλειές, με λιγότερη αμοιβή, αλλά καλύτερη κοινωνική αποδοχή (στο μυαλό τους). Όλα αυτά πάντα σε δουλειές με «χαμηλή προστιθέμενη αξία».

Γ. Πολλούς ανθρώπους με δικιά τους δουλειά, που αγωνίζονται για την επιβίωση, έχοντας απέναντί τους ένα εχθρικό κράτος να τους θεωρεί συλλήβδην απατεώνες.

Δ. Πολύ λιγότεροι είναι οι περιζήτητοι εργαζόμενοι και οι πετυχημένοι στο επιχειρείν. Υπάρχουν, όμως αποτελούν μειοψηφία.

Κοντά σε όλους τους παραπάνω υπάρχει και μία σημαντική μερίδα πολιτών που όλοι τους ξέρουμε / βλέπουμε γύρω μας, αλλά πολύ λίγοι τολμάνε να τους αναφέρουν δημόσια:

Είναι αυτοί που δεν εργάζονται, βρίσκοντας πάσης φύσεως «λύσεις» και «δικαιολογίες» για να απέχουν από την αγορά εργασίας. Όλα τους φταίνε, έχουν πείσει τον εαυτό τους πως δεν γίνεται διαφορετικά και συνήθως καταφέρνουν να βρουν «χορηγούς», είτε είναι αυτή η οικογένειά τους, είτε όχι. Ψάχνουν με μανία το εύκολο χρήμα και συχνά μπορούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα για αυτό (αρκεί να μη χρειαστεί να δουλέψουν).

Τα κενά και ο δρόμος για την επιτυχία

Η παραπάνω διαστρωμάτωση έχει αφήσει μεγάλα κενά σε ολόκληρους τομείς της οικονομίας που δεν είναι τόσο «της μόδας» κοινωνικά, όμως προσφέρουν καλές αμοιβές, δυνατότητες να γνωρίσεις πολύ κόσμο και να φτιάξεις όνομα στο επιχειρείν.

Από τις «καθαρίστριες με την ώρα» μέχρι τους υδραυλικούς και τους πάσης φύσεως τεχνίτες, τους σκίπερ, τους πωλητές (σε συγκεκριμένες κατηγορίες εταιρειών, που πληρώνουν καλά), αυτούς που θα θελήσουν να καλλιεργήσουν «ως εργολάβοι» χωράφια άλλων που μένουν παρατημένα κλπ, σήμερα η αγορά έχει κενά και προσφέρει ευκαιρίες σε αυτούς που θα τα καλύψουν.

Είτε το πιστεύεις είτε όχι, στον χώρο των κατασκευών είναι πολλοί οι πετυχημένοι που ξεκίνησαν πχ ως τεχνίτες, έκαναν όνομα, έφτιαξαν συνεργεία και κατέληξαν εργολάβοι (πανάξιοι στο μυαλό μου).

Ο δρόμος για την επιτυχία δεν είναι ούτε εύκολος, ούτε πάντα σύντομος, όπως υπόσχονται οι πάσης φύσεως άσχετοι «πωλητές μαγικών συνταγών επιτυχίας». Και φυσικά δεν έχει σχέση με όσα λένε οι περισσότεροι γονείς, που τα τελευταία 30 χρόνια έχουν σχεδόν «ευνουχήσει» 2 γενιές Ελλήνων, μην αφήνοντάς τους να «τριφτούν», να δουλέψουν και να κουραστούν.

Αν όμως νιώθεις πως σήμερα ζεις σε ένα περιβάλλον που δεν σε ευνοεί, θα σου έλεγα να το ψάξεις διαφορετικά, για να αποφύγεις να μείνεις κολλημένος για δεκαετίες στο ίδιο σημείο, βρίζοντας (και ξεχνώντας πως ποτέ στις ανθρώπινες κοινωνίες δεν κατάφεραν όλοι να ζήσουν καλά, ταυτόχρονα).

Σου έφερα ως παράδειγμα τις καθαρίστριες, μπορώ να σου βρω και άλλα, που θα έκανα και εγώ αν είχα ανάγκη / αν ήθελα να αλλάξω το μέλλον μου.

Αν έχεις τέτοιες σκέψεις, ίσως ήρθε η ώρα να το ψάξεις «αλλιώς», να αναζητήσεις την ουσία και όχι μόνο το «τι θα πουν οι άλλοι» και να επενδύσεις στο να κτίσεις το όνομά σου, αυτό που θα σου ανοίξει πόρτες και θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολλών!

(Και ναι, η επιτυχία έρχεται σε μόνιμη βάση όταν κτίζεις όνομα και μεγάλο κύκλο γνωριμιών).

Μην ξεχνάς ότι πλέον ο ανταγωνισμος είναι μειωμένος στους κλάδους που ζητάνε κούραση και δουλειά, αλλά και προσφέρουν ευκαιρίες ανέλιξης!

– «Παράτα με, Ηλία! Να ανεβάσει το κράτος τους μισθούς και όλα θα είναι καλά!» μπορεί να σκεφθείς… όμως ξέρουμε και οι δύο πως σε αυτή τη ζωή δεν θα συμβεί. Ίσως λοιπόν έχει νόημα να το δεις «αλλιώς»…

Εύκολο δεν είναι, για αυτό και αν αποφασίσεις να κουραστείς θα έχεις πολύ μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας!

Εσύ τι γνώμη έχεις;

Και μην ξεχνάς: Μαζί είμαστε πιο δυνατοί!

Ηλίας

(Ο Ηλίας Π. Παπαγεωργιάδης διευθύνει τον όμιλο εταιρειών MORE, έχει εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων και ταυτόχρονα συμβουλεύει 300+ επενδυτές και μικρομεσαίους επιχειρηματίες στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Ρουμανία. Στις 30.11 και 01.12.2024 οργανώνει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τη μεγάλη ετήσια εκδήλωσή του «Ελλάδα 2025. Επιχειρείν, Ακίνητα, Επενδύσεις»)